Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

7. Το Κοράκι Που Τα Έβλεπε Όλα

Ξημέρωσε. Η μέρα των Χριστουγέννων είχε φτάσει. Ο ήλιος είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει ανάμεσα στα πανύψηλα κτήρια της Νέας Υόρκης. Ο παγωμένος όμως αυτός ήλιος δε θα έμενε στον ουρανό για πολύ. Μέσα σε μερικά λεπτά λευκά σύννεφα τον κάλυψαν και οι πρώτες νιφάδες εμφανίστηκαν κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμη πιο γιορτινή, όχι όμως για όλους. Η ταχύτητα με την οποία άλλαξαν οι καιρικές συνθήκες μόνο έργο της φύσης δε θα μπορούσε να είναι και φυσικά ο σκοπός αυτής της αλλαγής δεν είχε καμία σχέση με τη ξεχωριστή και χαρούμενη μέρα. Ήταν ένα μέτρο κάλυψης. Κάποια στιγμή ένα κατάμαυρο κοράκι διαπέρασε τα σύννεφα και πέταξε με ορμή ανάμεσα στο χιόνι που πλέον έπεφτε πυκνό. Έσκισε βιαστικά τον ψυχρό αέρα και κατέβηκε σε χαμηλότερο ύψος αφού δεν ήθελε να προσπεράσει στον προορισμό του. Μόλις πλησίασε στην οδό Libertine έβγαλε τη χαρακτηριστική του κραυγή και προσγειώθηκε στο περβάζι του πρώτου ορόφου μιας πολυκατοικίας. Γύρισε ξαφνικά το κεφάλι του προς το απέναντι κτήριο. Μόλις το βλέμμα του συνάντησε το βιβλιοπωλείο Oblivion έμεινε ακίνητο. Τα μαύρα του μάτια άρχισαν να αλλάζουν. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα είχαν γίνει ολόλευκα. Και τότε οι τοίχοι του βιβλιοπωλείου έγιναν αόρατοι καθώς το βλέμμα του τους διαπέρασε λες και δεν υπήρχαν καθόλου.

Ο Christopher βρισκόταν στο πίσω μέρος του μαγαζιού του. Μπορεί να ήταν Χριστούγεννα όμως μια βασική δουλειά έπρεπε να γίνει. Έχοντας κλειδώσει την εξώπορτα για να αποφύγει τον οποιοδήποτε απρόσκλητο επισκέπτη στάθηκε μπροστά σε μια μικρή βιβλιοθήκη. Έβγαλε από το τρίτο ράφι της όλα τα βιβλία και τα ακούμπησε στο πάτωμα. Το ράφι έμεινε άδειο. Έβαλε το δεξί του χέρι στην αντίστοιχη γωνία του ξύλου της πλάτης της βιβλιοθήκης και το πίεσε απαλά προς τα πίσω. Αμέσως αυτό κάνοντας έναν μικρό ήχο μετακινήθηκε εμπρός. Ήταν ντουλάπι πίσω από το οποίο κρυβόταν μια μικρή κρύπτη μέσα στον τοίχο. Δεν έδωσε σημασία στα αρκετά φιαλίδια με τα ξόρκια που σχεδόν το γέμιζαν. Είχε έρθει εκεί για κάτι άλλο. Άπλωσε το χέρι του και πήρε ένα τετράγωνο μεταλλικό κουτί που βρισκόταν τοποθετημένο στην άκρη της κρύπτης. Το έβαλε στη μαύρη δερμάτινη τσάντα που κρεμόταν σε μια κρεμάστρα παραδίπλα, έκλεισε το ντουλάπι, τακτοποίησε τα βιβλία στο ράφι, κρέμασε τη τσάντα στον ώμο του και προχώρησε προς την έξοδο. Η απογοήτευση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό του. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών τον στεναχώρησαν και τον προβλημάτισαν πολύ. Βγήκε από το βιβλιοπωλείο, παραξενεύτηκε με το γεγονός ότι χιόνιζε αφού όταν ήρθε είχε ήλιο, δεν έδωσε σ' αυτό περισσότερη σημασία, κλείδωσε τις δύο κλειδαριές του καταστήματος και αναχώρησε. Έσφιξε το κασκόλ γύρω από τον λαιμό του αφού το κρύο ήταν τσουχτερό και προχώρησε με γρήγορο βήμα προς το διαμέρισμά του όπου ο Dominic τον περίμενε.

Τίναξε τα φτερά του δυνατά και βρέθηκε στον αέρα και πάλι, βγάζοντας μια ακόμη κραυγή. Ακούγοντας τον θόρυβο ο Christopher σήκωσε το κεφάλι του και είδε το κοράκι να πετάει σχεδόν από πάνω του και όχι σε ιδιαίτερα μεγάλη απόσταση. Συνέχισε να περπατά προς το σπίτι του. Ήθελε να τακτοποιήσει το μικρό θέμα που τον απασχολούσε και στη συνέχεια μαζί με τον Dominic να ξεκινήσουν προς το νοσοκομείο. Μια τέτοια μέρα ήθελαν κι δυο να κρατήσουν όση περισσότερη συντροφιά μπορούσαν στην Amy που ένιωθε πολύ καλύτερα. Το γεγονός όμως πως τη κρατούσαν ακόμη μέσα είχε αρχίσει να την εκνευρίζει. Σύντομα, μιας και η διαδρομή από το Oblivion στο διαμέρισμα δεν ήταν μεγάλη, μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας.

Το κοράκι αυτή τη φορά προσγειώθηκε στη ταράτσα, αρκετά μέτρα πιο πάνω από τον Christopher. Αυτό φυσικά δεν αποτελούσε πρόβλημα. Έσκυψε το κεφάλι του, τα μάτια του άσπρισαν και πάλι και οι νιφάδες του χιονιού δεν προλάβαιναν καν να αγγίξουν τα φτερά του και έλιωναν αμέσως. Αν μπορούσε να το αγγίξει κανείς θα έλεγε πως έχει πάρει φωτιά. Το βλέμμα του διαπέρασε τους τοίχους πέντε ορόφων και εντόπισε με ευκολία τους δύο φίλους.

Ο Christopher ήταν στο διαμέρισμά του. Δεν έβγαλε το πανωφόρι του αφού δε θα έμενε για πολύ. Ο Dominic ήταν έτοιμος από ώρα και μόλις αντίκρισε τον νέο του φίλο τα μάτια του άστραψαν. Η χαρά του που θα πήγαιναν να κάνουν παρέα την Amy δε κρυβόταν με τίποτε. Γύρισε προς τον Christopher και του είπε...

"Ήρθες κιόλας;...Κι εγώ έτοιμος είμαι. Φεύγουμε για το νοσοκομείο;"

"Ξέρω πως ανυπομονείς, μα μη βιάζεσαι τόσο γιατί πρέπει πριν φύγουμε να σου δώσω κάτι. Κάτι που η επίθεση στην Amy μου απέδειξε πως πλέον το χρειάζεσαι και κυρίως το δικαιούσαι."

Άνοιξε τη τσάντα του και έβγαλε το μεταλλικό κουτί. Αφαίρεσε το καπάκι του και αποκάλυψε στον Dominic το περιεχόμενό του. Το κουτί περιείχε ένα περίστροφο. Το έδωσε στον νεαρό του φίλο λέγοντάς του...

"Είναι δικό σου. Η ασφάλειά σου είναι πρωταρχικής σημασίας για μένα. Σου είπα πως όταν θα θεωρήσω πως είσαι έτοιμος θα σου δώσω και σένα ένα περίστροφο και η στιγμή αυτή ήρθε. Ομολογώ κέρδισες την εμπιστοσύνη μου πιο σύντομα απ' ότι περίμενα."

"Σε ευχαριστώ. Για την εμπιστοσύνη σου, για όλα."

Ο Christopher τον κτύπησε φιλικά δύο φορές στη πλάτη και του είπε...

"Φεύγουμε;"

Βγήκαν έξω στο κρύο πλήρως εξοπλισμένοι πλέον και οι δύο. Το χιόνι είχε αραιώσει. Κατευθύνθηκαν προς τη κοντινή στάση. Το λεωφορείο που θα τους πήγαινε στο νοσοκομείο δεν άργησε καθόλου. Κάθισαν σε διπλανές θέσεις. Ο Christopher πάντα προτιμούσε να είναι κοντά στο παράθυρο. Δεν αντάλλαξε με τον Dominic ούτε μια λέξη. Κοίταζε έξω αλλά ουσιαστικά δεν έβλεπε τίποτε, ούτε τους πεζούς ούτε και τα κτήρια που προσπερνούσαν. Το βλέμμα του ήταν χαμένο στο κενό. Κατέβηκαν μια στάση πιο μπροστά, πέρασαν από ένα ανθοπωλείο για να πάρουν μερικά φρέσκα λουλούδια και κατέληξαν στο νοσοκομείο. Κανείς από τους δύο δεν είχε προσέξει το κοράκι που πετούσε πάνω από τα κεφάλια τους.

Ο Christopher κτύπησε ελαφρώς δύο φορές τη πόρτα του θαλάμου που ήταν η Amy και έσπρωξε τη πόρτα. Μπήκαν μέσα και τη βρήκαν ξαπλωμένη να χαζεύει τηλεόραση. Μόλις τους είδε στο πρόσωπό της εμφανίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο. Ο Christopher αντικατέστησε τα παλιά λουλούδια στο βάζο που βρισκόταν σε ένα τραπεζάκι στην άκρη του δωματίου με τα φρέσκα που έφεραν αφού όμως τα πλησίασε στην Amy που ήθελε να τα μυρίσει. Στην αρχή τη κουβέντα τους μονοπώλησε το πώς αισθανόταν η ίδια, αν πονούσε, αν έβλεπε βελτίωση. Ευτυχώς ανάρρωνε εκπληκτικά γρήγορα. Δε θα έμενε πολύ ακόμη για παρακολούθηση στο νοσοκομείο. Στη συνέχεια η συζήτηση άλλαξε κατεύθυνση. Είχε προκύψει ένα θέμα. Σύμφωνα με την Amy τα ξόρκια της ήταν αδύναμα και το χειρότερο μικρής διαρκείας, κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον δολοφόνο να καταφέρει τον πυροβολισμό. Αν δεν ήταν εκεί ο Dominic θα είχε καταφέρει πολλά παραπάνω και αυτό είχε τρομοκρατήσει τον Christopher. Δε το χωρούσε το μυαλό του πως η Amy λίγο έλειψε να πεθάνει. Και οι τρεις κατέληξαν στο συμπέρασμα πως κάτι άλλο, ίσως και μαγικό μπορεί να εμπλέκεται.

Κόντευαν να περάσουν οι δύο ώρες του επισκεπτηρίου και οι δύο άντρες θα έπρεπε να αφήσουν την Amy να ησυχάσει. Ο Christopher όμως τελευταία στιγμή δεν άντεξε και έκανε τη παρατήρησή του...

"Amy πάντως φέρθηκες λίγο επιπόλαια. Καταλαβαίνω την οργή σου όμως το κτύπημα του Dominic αρκούσε. Και πέντε λεπτά να έμενε ζωντανός θα προλάβαινα να μάθω πολλά πράγματα. Ίσως και το ποιος κρύβετε πίσω απ´ όλα αυτά. Ο πυροβολισμός ήταν λίγο άχρηστος και παρακινδυνευμένος."

Ο Dominic γεμάτος περιέργεια αμέσως ρώτησε...

"Καλά πως θα τα μάθαινες αυτά που ήθελες; Πως θα τον ανάγκαζες να στα αποκαλύψει;"

Ο Christopher με λίγο υπεροπτικό ύφος απάντησε...

"Δεν είμαι ένας απλός ή χθεσινός μάγος...Άλλωστε ξέρω ένα σωρό ξόρκια για να το κάνω αυτό. Αν θέλω να μάθω κάτι πίστεψέ με δεν υπάρχει τίποτε ικανό να με σταματήσει."

"Ψώνιο."...φώναξε γελώντας η Amy και πρόσθεσε..."Το ξέρω πως ήμουν πιο παρορμητική απ' ότι θα έπρεπε, αλλά τώρα έγινε, είναι νεκρός. Όλο και κάτι θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τον εγκέφαλο πίσω από την οργάνωση της Spellbound."

Η στιγμή της αναχώρησης ήρθε. Το απόγευμα το πιθανότερο θα την επισκέπτονταν ξανά. Της έδωσαν από ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγαν από το νοσοκομείο. Το φιλί ωστόσο ο Dominic ήθελε να το δώσει αλλού, δεν υπήρχε όμως περίπτωση να βρει το θάρρος για να το κάνει.

Στη ταράτσα του νοσοκομείου τα μάτια του κατάμαυρου κορακιού έγιναν και πάλι από λευκά μαύρα. Άνοιξε τα φτερά του, έκανε μια βουτιά στο κενό και βγάζοντας μια κραυγή πήρε και πάλι ύψος και χάθηκε μέσα στα σύννεφα. Πριν όμως χαθεί ο Christopher πρόλαβε και το είδε και αυτή τη δεύτερη φορά δε του άρεσε πολύ, τον έβαλε σε σκέψεις που για τώρα τουλάχιστον κράτησε για τον εαυτό του.

Οι μέρες των Χριστουγέννων πέρασαν. Ο Christopher και ο Dominic είχαν μια ακόμη εκκρεμότητα που αφορούσε την επίθεση. Έπρεπε να περάσουν από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής για μερικές τελευταίες λεπτομέρειες. Το έκαναν μόλις οι υπηρεσίες άρχισαν να λειτουργούν και πάλι. Η διαδικασία ήταν τελείως τυπική και η εξήγηση για τη μαχαιριά ήταν απλώς η αυτοάμυνα, όπως ακριβώς και για τον μοιραίο πυροβολισμό. Για τα εγκαύματα η "τυχαία" υπερφόρτωση του δικτύου ηλεκτρικού ρεύματος ευθυνόταν. Ωστόσο ο Christopher ήθελε και κάτι άλλο να μάθει, κάτι ακόμη πιο ουσιαστικό που θα τους έλυνε ως ένα βαθμό τα χέρια. Είχε την ελπίδα πως η αστυνομία θα είχε πια μάθει ποιος ήταν ο εκτελεστής, πίστευε πως θα είχαν ένα όνομα να τους πούνε. Το όνομα αυτό θα ήταν μια αρχή για τις έρευνές τους. Διαψεύστηκε όμως προς μεγάλη του απογοήτευση. Ο αστυνομικός με τον οποίο μίλησαν τους είπε πως πήραν τα αποτυπώματα του δράστη και τα έβαλαν στο σύστημα της αστυνομίας. Όμως δε βγήκε κανένα αποτέλεσμα, δεν έγινε καμία ταυτοποίηση. Λες και ο δράστης δεν υπήρχε. Φυσικά αυτό σήμαινε πως κάποιος είχε διαγράψει τα στοιχεία του νεκρού πια δράστη από τα αρχεία. Κατά βάθος περίμενε πως κάτι τέτοιο θα γινόταν αλλά μέχρι τη τελευταία στιγμή είχε ελπίδες. Τουλάχιστον είχε μια ακόμη σοβαρή ένδειξη πως πίσω απ' όλα βρίσκεται η Spellbound και οι δολοφόνοι της.

Έφυγαν από το αστυνομικό τμήμα και πήγαν απευθείας στο νοσοκομείο για να πάρουν την Amy. Τους περίμενε πως και πως. Ήταν πανέτοιμη από νωρίς. Η μέρα της επιστροφής της στο σπίτι είχε έρθει. Έκαναν νόημα σε ένα ταξί και μετά από μερικά λεπτά έφτασαν στο σπίτι του Christopher. Θα έμεναν εκεί όλοι μαζί για κάποιες μέρες. Το σπίτι μπορεί να μην ήταν μεγάλο ο ιδιοκτήτης του όμως σε καμία περίπτωση δε θα άφηνε την αγαπημένη του Amy μόνη της. θα βολεύονταν και οι τρεις τους όπως μπορούσαν.

Οι μέρες κύλησαν γρήγορα και πιο ήρεμα. Λίγο η δουλειά στο βιβλιοπωλείο, λίγο η καθημερινή εξάσκηση στα ξόρκια και η παρασκευή φίλτρων τους κράτησαν απασχολημένους. Ο πιο επίμονος απ' όλους ήταν ο Christopher. Κλεινόταν με τις ώρες μέσα στο δωμάτιο. Διάβαζε τα βιβλία του ένα προς ένα μήπως βρει κάτι που θα τους βοηθήσει. Έψαχνε νέα ξόρκια που θα τους προστατέψουν αλλά και που θα κάνουν τις επιθέσεις τους πιο αποτελεσματικές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άφηνε το δωμάτιο πέντε ή και έξι ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Η Amy πέρα από τη δική της προετοιμασία είχε αναλάβει και την εξάσκηση του Dominic. Είχε το μαχαίρι, είχε τώρα και το περίστροφο, χρειαζόταν ωστόσο να γίνει στη σκοποβολή σημαντικά καλύτερος. Η όλη διαδικασία τους έφερε ακόμη πιο κοντά. Η Amy ένιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη για τον Dominic. Της έσωσε άλλωστε τη ζωή. Τα αισθήματά της γι' αυτόν άρχισαν να φουντώνουν. Το καλύτερο βέβαια ήταν πως και ο Dominic έδειχνε να ανταποκρίνεται και με το παραπάνω όπως φαινόταν από την όλη ενθουσιώδη συμπεριφορά του. O Christopher καταλάβαινε τι γινόταν και προσπαθούσε να τους αφήνει όσο μπορούσε μόνους τους. Την αγαπούσε απίστευτα την Amy, μα η αγάπη του ήταν πάντα αδελφική. Έτσι τώρα η χαρά του δε περιγραφόταν που την έβλεπε ερωτευμένη. Ο Dominic από την άλλη ενώ άφηνε να φανούν τα αισθήματά του για την Amy κάτι τον έκανε να διστάζει να της μιλήσει ξεκάθαρα και να κάνει ένα ουσιαστικό βήμα προς αυτήν δείχνοντάς της και εμπράκτως το τι νιώθει.

Ένα βράδυ προς το τέλος του Ιανουαρίου ο Christopher τους άφησε να κλείσουν το βιβλιοπωλείο καθώς προσφέρθηκε να πάει να πάρει φαγητό και για τους τρεις τους. Θα τους συναντούσε λίγο αργότερα στο σπίτι. Ήταν ουσιαστικά ένα ακόμη πρόσχημα για να τους αφήσει μόνους. Έριξαν μια τελευταία ματιά για να σιγουρευτούν πως όλα είναι τακτοποιημένα, έκλεισαν τα φώτα, κλείδωσαν την εξώπορτα και ξεκίνησαν για το σπίτι. Προχωρούσαν ο ένας δίπλα στον άλλον και η Amy το μόνο που είχε στο νου της ήταν να πιάσει τον Dominic από το χέρι. Σταμάτησαν μπροστά στη διάβαση και περίμεναν τον φωτεινό σηματοδότη να δείξει πράσινο. Ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση η Amy άπλωσε το χέρι της και έπιασε το χέρι του Dominic. Το έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, βάζοντας τα δάκτυλά της ανάμεσα στα δικά του και ο Dominic γύρισε και τη κοίταξε χαμογελώντας αμήχανα. Πήγε να της μιλήσει όμως η Amy δε του άφησε περιθώρια. Τον πλησίασε, χάθηκε μέσα στα μάτια του και τον φίλησε στο στόμα. Απομακρύνθηκε για λίγο και του είπε...

"Είδες, δεν ήταν τόσο δύσκολο."

Συνέχισε να τον φιλάει, ο σηματοδότης έγινε πράσινος αλλά οι δυο τους έμειναν εκεί για μερικές στιγμές ακόμη με τα χείλη τους ενωμένα. Μόνο ένας θόρυβος, που ακούστηκε από πάνω τους, διέκοψε το πρώτο τους φιλί. Κοίταξαν μαζί προς τη κατεύθυνση του ήχου πιασμένοι ακόμη από το χέρι και είδαν ένα κοράκι να κάθεται πάνω στο φανάρι. Η απόσταση ήταν μικρή και η Amy τρόμαξε βλέποντας τα μάτια του πτηνού να αλλάζουν χρώμα. Ο Dominic τη τράβηξε από το χέρι αφού είχε ξεκινήσει για να διασχίσουν το δρόμο. Φτάνοντας απέναντι είδε πως η Amy ήταν προβληματισμένη και τη ρώτησε...

"Τι έχεις; Δε σε βλέπω ενθουσιασμένη."

Η Amy του έδωσε ένα ακόμη γρήγορο φιλί, του χαμογέλασε και του απάντησε...

"Κάθε άλλο, ανυπομονούσα, απλά δε σου φάνηκε περίεργο το κοράκι; Νομίζω πως πρέπει να το αναφέρουμε στον Christopher."

Ο Dominic συμφώνησε και αμέσως προχώρησαν λίγο πιο βιαστικά προς το διαμέρισμα αφού ο φίλος τους θα είχε κιόλας φτάσει και θα τους περίμενε για να στρώσουν το τραπέζι.

Μερικά μέτρα πιο πίσω το κοράκι με ένα απότομο τίναγμα των φτερών του σηκώθηκε στον αέρα. Πετούσε για αρκετή ώρα ανάμεσα στα κτήρια μέχρι που άφησε την πόλη και βρέθηκε σε ένα σκοτεινό, πυκνό και σιωπηλό δάσος από πεύκα και έλατα. Συνέχισε για κάποια ακόμη λεπτά κάνοντας απότομους ελιγμούς ανάμεσα στα δέντρα και τότε εμφανίστηκε μπροστά του ένα πέτρινο, διώροφο και γοτθικού τύπου οικοδόμημα, καλά κρυμμένο μέσα στο δάσος. Πέταξε μέχρι ένα ανοιχτό μικρό παράθυρο του δευτέρου ορόφου, μπήκε μέσα και προσγειώθηκε στο ξύλινο πάτωμα. Το δωμάτιο ήταν ελαφρώς φωτισμένο και παραφορτωμένο με κλασικά και βαριά έπιπλα. Ένας άντρας σηκώθηκε από μια πολυθρόνα που βρισκόταν σε μια άκρη του, δίπλα στο αναμμένο μαρμάρινο τζάκι. Πλησίασε το κοράκι και είπε...

"Επιτέλους."

Χωρίς τη παραμικρή καθυστέρηση τα μάτια του απέκτησαν το χρώμα της φωτιάς. Ψιθύρισε μερικές λέξεις σε μια άγνωστη γλώσσα και στη συνέχεια είπε δυνατά...

"Δείξε μου τώρα όλα όσα είδες."

Το κοράκι άνοιξε τα φτερά του για μια τελευταία φορά και καθώς τα μάτια του έπαιρναν το χρώμα του αίματος έπεσε μέσα στη πλούσια φωτιά που έκαιγε στο τζάκι. Χωρίς καμία κραυγή, δέχθηκε υπάκουα τον θάνατό του. Άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος ύπαρξης και του ίδιου και τόσων άλλων πτηνών του είδους του. Καθώς καιγόταν ο άντρας έπιανε το κεφάλι του αφού πονούσε και αμέτρητες εικόνες γέμιζαν το μυαλό του, η μία μετά την άλλη. Ο Christopher, η Amy, ο Dominic, το βιβλιοπωλείο, το περίστροφο, το πρώτο φιλί, όλα πέρασαν με καταιγιστικό ρυθμό από μέσα του και εντυπώθηκαν με τόσες λεπτομέρειες λες και ο ίδιος ήταν μάρτυρας των γεγονότων. Το κοράκι μέσα σε μερικά λεπτά είχε γίνει στάχτη, η φωτιά στα μάτια του άντρα είχε εξαφανιστεί και αυτά που ήθελε τα είχε μάθει πια όλα. Και ο άντρας σκούπισε με το χέρι του το λιγοστό αίμα που έτρεξε από το αριστερό του μάτι και βγήκε από το δωμάτιο κάθε άλλο παρά χαρούμενος. Αντίθετα ένα ύφος όλο απορία υπήρχε στο πρόσωπό του. Έκλεισε τη πόρτα πίσω του και η φωτιά ως δια μαγείας έσβησε στη στιγμή βυθίζοντας το δωμάτιο στο απόλυτο σκοτάδι. Για πρώτη φορά εδώ και πολύ πολύ καιρό δεν ήταν σίγουρος για το πιο θα ήταν το επόμενο βήμα του.

Η εξώπορτα του σπιτιού άνοιξε και ο άντρας βγήκε από αυτό χωρίς ωστόσο να κλειδώσει τη πόρτα πίσω του. Δεν υπήρχε λόγος για να το κάνει. Σύννεφα πια στον ουρανό δεν υπήρχαν και το φως του φεγγαριού έδινε στο σπίτι μια πιο τρομακτική όψη. Ο άντρας χωρίς να σταματήσει ούτε στιγμή μουρμούρησε μερικές λέξεις καθώς χανόταν μέσα στο δάσος. Και τότε το σπίτι εξαφανίστηκε.

25 σχόλια:

  1. πολυ καλο....amy k dominic μαζι...τελεια!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ! Όπως βέβαια θα είδες δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα παρακάτω για την Amy και τον Dominic :)

      Διαγραφή
  2. άξιζε η αναμονή !!!
    η ιδέα του κορακιού... πολύ καλή !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!! Η ιδέα για το κοράκι μου ήρθε μόλις πήγα να σκεφτώ κάτι που να συνδέει τις επιμέρους σκηνές...και όπως θα είδες παρακάτω έδεσε με την όλη ιστορία :) Σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  3. Διάβασα και το προηγούμενο που δεν το είχα διαβάσει,
    δεν ξέρω πως να σχολιάσω...
    γράφεις φανταστικά για τα δικά μου γούστα, έχεις μια αβίαστη ροή στην φαντασία και στην γραφή σου ... ειδικά εκεί που τελειώνει το κοράκι , η περιγραφή του άντρα που δέχεται τις πληροφοριες, το σπίτι που χάνεται ήταν πολύ ζωντανή η σκηνή!
    Μπράβο Λεβιάθαν, έχεις ένα εξαιρετικό ταλέντο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα λόγια σου!! Μου δίνεις τη δύναμη και την όρεξη να συνεχίσω! Με βοηθάει πολύ το ότι όλα πρώτα τα φαντάζομαι και μετά τα γράφω :) Να σαι καλά!! Πολύ καλό βράδυ σου εύχομαι!!

      Διαγραφή
  4. αξιζε η αναμονη....κι ολο αυτο το μυστηριο γυρω απο το κορακι , τον μυστηριωδη αγνωστο ανδρα, το σπιτι που εξαφανιζεται... το βλεμμα-φωτια....

    ποιος να ειναι αραγε;; πως συνδεονται;;
    θα περιμενω με περισσοτερη αγωνια το επομενο κεφαλαιο

    και το αισθηματικο κομματι μ αρεσει Ντομινικ-Ειμι μαζι , τελεια :))

    μπραβο ακομη μια φορα στο ταλεντο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!! Θα δεις παρακάτω πως συνδέονται...κάτι φαίνεται σιγά σιγά...υπομονή! Το αισθηματικό κομμάτι απλά να πω πως θα υπάρχει μέχρι το τέλος! Ίσως δεν έπρεπε να το αποκαλύψω βέβαια αυτό χεχε!! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!! Φιλιά!!

      Διαγραφή
  5. Ο τρόπος που γράφεις είναι συναρπαστικός και τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία σου τέλεια!Απο το βιβλιοπωλείο και τις μυστικές κρύπτες μέχρι το κοράκι και το μάγο μέσα στο δάσος!Μακάρι να είχα όλη την ιστορία σου να τη διαβάσω τώρα!Και πάλι θα ήθελα να σου πω πολλά συγχαρητήρια και εννοείτε πως περιμένω τη συνέχεια με αγωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Σπυριδούλα!!! Σε ευχαριστώ!! Είχε πολλά στοιχεία το κομμάτι αυτό! Τα περισσότερα κομμάτια που έρχονται παρακάτω θα έχουν αρκετά πράγματα μιας και η ιστορία είναι αρκετά σύνθετη, όπως θέλω να νομίζω :) Έχω πολλά να πω ακόμη :) Φιλιά!!! Και υπομονή! :)

      Διαγραφή
  6. Ανυπομονω για τη συνεχεια! Ποιος ειναι αυτος ο αντρας; Ποιο ειναι το μυστικο του Ντομινικ; Γιατι τετοιο μενος με τον Κριστοφερ και την Ειμι; Ολο αποριες ειμαι! Τελειο για αλλη μια φορα! Με πηγες εκει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές οι απορίες σου! Και οι απαντήσεις έρχονται! Μερικές δόθηκαν κιόλας έτσι? Σε ευχαριστώ πολύ!!! Το ότι σε πήγα εκεί με χαροποιεί ιδιαίτερα!! Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κι' εμένα μου άρεσε η ιδέα του κορακιού. Το καημένο ήταν... μιας χρήσης, αλλά τι να κάνουμε... It's a tough job, but somebody has to do it. :D
    Δεν είμαι σίγουρη για τον άντρα... αν είναι καλός ή κακός, αλλά φαντάζομαι θα το μάθουμε στο επόμενο επεισόδιο. Can't wait! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιδέα μου ήρθε ξαφνικά...όπως και τα περισσότερα άλλωστε από αυτά που περιγράφω! Ο άντρας είναι κακός...Είναι πολύ κακός...Φάνηκαν πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του στο κομμάτι του flashback που έβαλα...Η αλήθεια είναι όμως πως ακόμη δεν έχει κάνει τίποτε :) Υπομονή! :)

      Διαγραφή
  9. Μπράβο γείτονα!!!! Όλο μυστήριο.... και αρκετά σκοτεινό!!!! Μου αρέσει πάρα πολύ! Περιμένω συνέχεια.... αν και δεν μπορώ να πω.... αυτό ήταν αρκετά μεγάλο κομμάτι!!!!! Καλό απόγευμα!!!! Φιλιά από Δράμα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ γειτόνισσα! Εύχομαι και τα επόμενα κομμάτια να σε αποζημίωσαν μιας και ήταν εκτεταμένα :) Θα γίνει ακόμη πιο σκοτεινό στη συνέχεια :) Πολλά πολλά φιλιά από την απίστευτα ζεστή Καβάλα...Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  10. και το σπίτι εξαφανίστηκε!
    διαβάζεται μονορούφι.
    τώρα, πολλά ερωτηματικά στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.
    μπράβο σου. πολύ καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!! Σίγουρα κάποια πράγματα από τη συνέχεια τα έχεις καταλάβει :) Αν και μερικές ιδέες μου θέλω να πιστεύω πως θα σε εκπλήξουν :) Να σαι καλά!! Φιλιά και καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  11. ΕΔΩ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙΣ ΒΛΕΠΩ!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΟΥ ΑΥΤΟ!!!!!!ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΒΙΒΛΙΑ. ΑΝΑΡΠΑΣΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ!!!!!!!!!!!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΦΙΛΕ ΜΑΣ ΚΑΛΕ!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!! Να σαι καλά!! Μακάρι, αλλά δύσκολο να καταφέρω κάτι τέτοιο...Άσε που δε ξέρω και αν θα το άξιζαν τα κείμενά μου...Πολλά φιλιά!! Καλό βράδυ εύχομαι!!

      Διαγραφή
  12. Τα διάβασα όλα τα αποσπάσματα μαζεμένα και ομολογώ πως περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο.
    Σε αναμονή λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!! Πολύ καλό σου βράδυ και να σαι καλά!!!! :)

      Διαγραφή