6. Στην Τροχιά Της Σφαίρας

Ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων. Η Amy είχε βάλει λίγο στην άκρη το άγχος της για τον κίνδυνο που παραμόνευε και είχε μπει στο πνεύμα των γιορτών. Τουλάχιστον το προσπαθούσε. Άλλωστε από παιδί τις περίμενε με ανυπομονησία και χαρά. Ξύπνησε νωρίς, έβαλε δυνατά την αγαπημένη της μουσική και έψαξε αρκετή ώρα στη ντουλάπα της μέχρι να βρει αυτό που ήθελε να φορέσει. Ήθελε να δείχνει όμορφη. Έμενε μόνη της τα τελευταία δύο χρόνια και δεν είχε κανέναν να της υποδεικνύει το παραμικρό ή να ενοχλεί με τη μουσική της. Η διάθεσή της ήταν αρκετά ανεβασμένη και σ' αυτό συνέβαλε το ενδιαφέρον της για τον Dominic και η σπίθα που φαινόταν να υπάρχει ανάμεσά τους. Η αλήθεια ωστόσο ήταν πως τα συναισθήματά της από τη μια της έδιναν κουράγιο, από την άλλη όμως της αποσπούσαν τη προσοχή αφού η εποχή της περισυλλογής και της δράσης είχε έρθει και το γνώριζε καλά. Ετοιμάστηκε με την ησυχία της, έβαλε στη τσάντα της όλα εκείνα τα αμέτρητα που θεωρούσε απαραίτητα και τελευταία στιγμή θυμήθηκε το περίστροφο. Εκείνη τη μέρα δε θα έμενε στο βιβλιοπωλείο. Είχε κανονίσει να βγει στην αγορά για να πάρει δώρα για τα αγαπημένα της πρόσωπα. Το όπλο όμως το ήθελε μαζί της. Πλησίασε προς το συρτάρι της κουζίνας όπου το είχε φυλάξει όμως εκείνη τη στιγμή και πριν προλάβει να το πάρει κτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας και σταμάτησε. Γύρισε προς την πόρτα. Κοίταξε από το ματάκι και είδε έναν νεαρό άγνωστο άντρα να περιμένει πίσω από αυτήν.

"Ποιος είναι;"...Φώναξε γεμάτη άγχος.

"Είμαι ο νέος γείτονας. Μόλις μετακόμισα ακριβώς από κάτω. Είδα στο ταβάνι του σαλονιού λίγη υγρασία και θα ήθελα να σε ενημερώσω μιας και προφανώς η διαρροή είναι από το δικό σου διαμέρισμα. Μπορείς λίγο να μου ανοίξεις;"

Η Amy πήγε να ανοίξει και στο δευτερόλεπτο σκέφτηκε πως πρέπει να είναι προσεκτική οπότε δίστασε και του απάντησε...

"Βιάζομαι τώρα. Να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή καλύτερα; Θα το κοιτάξω το θέμα της υγρασίας όπως και να έχει. Μην ανησυχείς."

Ο άντρας σχεδόν αμέσως είπε..."Εντάξει, συγγνώμη για την ενόχληση. Τα λέμε."

Κοίταξε και πάλι από το ματάκι. Ο άγνωστος δε φαινόταν πουθενά.

"Θα έφυγε."...σκέφτηκε.

Στάθηκε για πολύ λίγο, συνειδητοποίησε πως δεν είχε πάρει το όπλο της και πήγε στη κουζίνα. Τότε και πριν καταφέρει να το πάρει δύο πυροβολισμοί διέλυσαν τη κλειδαριά της εξώπορτας. Ο άγνωστος άντρας που δεν ήταν άλλος από τον Jonathan όρμησε μέσα χωρίς να σταματήσει να πυροβολεί. Η Amy μόλις που πρόλαβε να κρυφτεί πίσω από τα ντουλάπια της κουζίνας. Το συρτάρι που περιείχε την προστασία της είχε μείνει μισάνοιχτο με το όπλο όμως να βρίσκεται ακόμη μέσα σ' αυτό. Έκλεισε τα ματιά της σφιχτά, έβαλε τα χέρια της στο κεφάλι της για λίγη μεγαλύτερη συγκέντρωση και είπε αργά και σταθερά...

"Φως...περισσότερο φως...Φωτιά να διώξει το σκοτάδι."

Ένα έντονο βουητό ακούστηκε, τα φώτα άναψαν, άρχισαν να τρεμοπαίζουν, οι λάμπες πυράκτωσαν και έσπασαν πάνω από τον έκπληκτο Jonathan πετάγοντας παντού σπίθες και όλα αυτά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και οι σπίθες συνέχιζαν να πετάγονται καθώς το ηλεκτρικό ρεύμα εξακολουθούσε να συσσωρεύεται όσο η Amy με φλογισμένα μάτια επαναλάμβανε το ξόρκι. Σηκώθηκε, έλεγε τη φράση ξανά και ξανά με θυμό και χωρίς φόβο. Είδε πως ο εκτελεστής κρατούσε το πρόσωπό του. Το ξόρκι είχε κάνει τη δουλειά του, γι' αυτό και οι πυροβολισμοί είχαν σταματήσει. Τα ελαφρά εγκαύματα όμως δε θα τον σταματούσαν για πολύ.

Έπεσε επάνω του με δύναμη φωνάζοντας...

"Στον τοίχο είναι η θέση σου."

Τραβήχτηκε απότομα προς τα πίσω και σταμάτησε να σπρώχνει όμως ο Jonathan συνέχισε να γλιστράει με δύναμη προς τον τοίχο. Έπεσε πάνω του σπάζοντας τον καθρέφτη που υπήρχε κρεμασμένος στο σημείο εκείνο χωρίς όμως να χάσει από το χέρι του το όπλο. Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινε κολλημένος στον τοίχο. Σαν ένα αόρατο χέρι να τον κρατούσε ακινητοποιημένο. Η Amy ήξερε πως αυτό απλά θα τις έδινε ένα μικρό προβάδισμα. Όμως δεν ήταν αρκετό για να φτάσει στο συρτάρι με το περίστροφο. Ένας πυροβολισμός έπεσε. Η σφαίρα βρήκε την Amy στον αριστερό ώμο από τη πίσω μεριά. Ο Jonathan αστόχησε απλά γιατί ήταν ζαλισμένος από το κτύπημα στο τοίχο και γιατί τα εγκαύματα τον πονούσαν όλο και περισσότερο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η σφαίρα θα την έβρισκε στο κεφάλι. Πάντα ολοκλήρωνε με επιτυχία τις αποστολές του. Η Amy στηρίχτηκε με δυσκολία στο πάγκο της κουζίνας αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος. Με το ζόρι στάθηκε όρθια. Το κτύπημα όμως που σχεδόν αμέσως δέχτηκε στον κρόταφο από τη λαβή του περίστροφου του Jonathan την έριξε τελικά κάτω. Την είχε προφτάσει. Για έναν ανεξήγητο λόγο τα ξόρκια της ήταν ανεπαρκή, αδύναμα και δε θα έπρεπε να είναι καθόλου έτσι.

"Μα γιατί με δυσκολεύεις τόσο πολύ; Απλώς καθυστερείς το αναπόφευκτο. Νομίζεις πως μερικά κτυπήματα ή το κάψιμο θα με σταματήσουν;"

Στάθηκε από πάνω της και τη σημάδευε, ενώ τη κοίταζε με το ψυχρό του βλέμμα μέσα στα μάτια. Ήταν έτοιμος να ρίξει μια τελευταία σφαίρα, όμως εκείνη τη στιγμή ένα στιλέτο καρφωνόταν με ορμή στον κορμό του λίγο πιο ψηλά από τη μέση και σχεδόν πάνω στη σπονδυλική του στήλη. Το W στη λαβή του πρόδωσε τον κάτοχό του. O Jonathan με ύφος όλο απορία σωριάστηκε στο έδαφος χωρίς να καταφέρει να πει λέξη. Αυτή την εξέλιξη δε τη περίμενε. Δεν υπολόγιζε πως θα υπάρξει κάποιο τρίτο πρόσωπο, δε περίμενε το κτύπημα που δέχθηκε πισώπλατα. Κανένας από τους δύο, θύμα και θύτης, δεν είχε δει τον Dominic να μπαίνει στο διαμέρισμα. Και ξαφνικά οι ρόλοι άλλαξαν. Η Amy παρά τον έντονο πόνο είχε επιτέλους πάρει το περίστροφό της και στεκόταν πάνω από τον εκτελεστή της. Ίσως η οργή της να της έδινε αντοχή και δύναμη. Την ώρα που ο Dominic της φώναζε..."Amy μη το κάνεις."...μια σφαίρα έβρισκε τον Jonathan στον θώρακα. Στον Jonathan που δεν είχε πάρει στιγμή το βλέμμα του από τον Dominic μέχρι και που άφησε τη τελευταία του πνοή.

Η Amy πέταξε στο πάτωμα το περίστροφο. Ρίχτηκε στην αγκαλιά του Dominic και ξέσπασε σε κλάματα με λυγμούς. Σε λίγο έφτασε και ο Christopher που πριν από οτιδήποτε άλλο κάλεσε ασθενοφόρο. Το ξόρκι που είχε υποβάλει στον εαυτό του πριν από λίγες μέρες τον έκανε να διαισθανθεί πως κάτι κακό συνέβαινε στην Amy, όμως όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβει τον δολοφόνο και να προστατέψει τη φίλη του. Ήταν θα έλεγε κανείς τρομοκρατημένος εξαιτίας των εικόνων της επίθεσης που γέμισαν το μυαλό του και δεν ήταν άνθρωπος που τρόμαζε εύκολα. Είναι όμως διαφορετικό να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο να κινδυνεύει. Ευτυχώς ο Dominic βρέθηκε εκεί. Είχαν κανονίσει να βρεθούν στην είσοδο της πολυκατοικίας και όταν είδε πως η Amy αργεί πήρε την απόφαση να ανέβει επάνω. Έτσι κι αλλιώς έψαχνε ευκαιρία να την επισκεφθεί έστω και για λίγο στο διαμέρισμά της. Μέσα στο επόμενο δεκαπεντάλεπτο ήρθε και η αστυνομία. Ένας γείτονας ακούγοντας τους πυροβολισμούς και τη φασαρία την ειδοποίησε αφού κλειδώθηκε μέσα στο σπίτι του. Ο Christopher είχε προλάβει και είχε ψάξει προσεχτικά το πτώμα αλλά ταυτότητα δε βρέθηκε επάνω του και το κινητό του, που μπορεί να τους οδηγούσε κάπου, είχε ψηθεί από το ξόρκι. Τελικώς ανέλαβε να δώσει ο ίδιος μερικές εξηγήσεις στους αστυνομικούς που μπήκαν στο διαμέρισμα. Το καλό ήταν πως το όπλο ήταν δηλωμένο και ο έμπειρος και σχολαστικός Christopher είχε φροντίσει η Amy να έχει άδεια οπλοφορίας. Η δικαιολογία ήταν απλή. Η φίλη του δέχθηκε επίθεση μέσα στο σπίτι της και έπρεπε να κάνει κάτι για να αμυνθεί. Ο Dominic συνόδευσε την Amy στο νοσοκομείο. Την έβαλαν κατευθείαν στο χειρουργείο για να της αφαιρέσουν τη σφαίρα που για καλή της τύχη δεν είχε βρει κάποιο βασικό αγγείο. Αργά το απόγευμα όταν η Amy ξύπνησε στο δωμάτιο του νοσοκομείου αντίκρισε τον Christopher και τον Dominic να κάθονται δίπλα της και να περιμένουν υπομονετικά. Γυρνώντας προς τον δεύτερο του είπε...

"Σ' ευχαριστώ πολύ. Αν δεν ήσουν εκεί ο δολοφόνος θα είχε βγάλει εις πέρας την αποστολή του."...και πρόσθεσε αυτή τη φορά κοιτάζοντας τον Christopher..."Και σένα όμως σε ευχαριστώ που όπως πάντα με κάλυψες στις αρχές."

Οι δύο άντρες της είπαν σχεδόν με μια φωνή πως έκαναν αυτό που έπρεπε. Της κράτησαν για λίγο συντροφιά και μετά την άφησαν να ξεκουραστεί. Θα έβρισκαν κάποια άλλη στιγμή να συζητήσουν το τι ακριβώς έγινε...Και η μέρα έκλεισε δύσκολα για όλους, μα ένας από τους τρεις ήταν πολύ περισσότερο προβληματισμένος από τους υπόλοιπους.