Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

3. Dominic

Τρία εικοσιτετράωρα είχαν περάσει από το βράδυ της επίθεσης στο βιβλιοπωλείο. Η Amy τις μέρες που μεσολάβησαν παρατήρησε μερικά ανησυχητικά σημάδια στον Christopher. Τον έβλεπε να χάνεται, να αφαιρείται, να πιάνει το μέτωπό του, να κάνει μορφασμούς πόνου. Όσες φορές όμως και αν τον ρώτησε ο ίδιος της έλεγε πως όλα ήταν καλά και ότι απλά έχει έναν επίμονο πονοκέφαλο. Μιας και δεν ήταν άσχετη όμως είχε καταλάβει σχεδόν αμέσως πως για όλα αυτά ευθυνόταν το ξόρκι.

Η μέρα έφτανε στο τέλος της και όπου να ναι ο Christopher και η Amy θα έφευγαν από το βιβλιοπωλείο. Κάποια στιγμή η Amy είδε τον εργοδότη της να πιάνει το ράφι της βιβλιοθήκης που βρισκόταν δίπλα του και να στηρίζεται σ' αυτό.

"Τι έπαθες πάλι;"...του είπε.

"Τίποτε, αυτός ο πονοκέφαλος που σου έλεγα. Ήρθε η ώρα να φύγεις. Θα μείνω εγώ να κλείσω. Δε θα καθυστερήσω. Σε πέντε λεπτά θα κλειδώσω και θα αναχωρήσω και εγώ."

"Σίγουρα; Είσαι καλά έτσι; Δε θες να κλείσουμε μαζί;"

"Όχι, φύγε. Ξέρω πως έχεις κανονίσει να πας κινηματογράφο σε λίγο."

Η Amy του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, του είπε να μην αργήσει και κατευθύνθηκε προς τον κινηματογράφο λίγο πιο κάτω όπου θα συναντούσε μια φίλη της. Ένα άγχος ωστόσο το είχε για τον Christopher. Δεν ήταν σίγουρη αν έκανε καλά που τον άφηνε μόνο του αφού είχε προσέξει πως τα συμπτώματα μέσα στη τελευταία μέρα είχαν γίνει πιο έντονα.

"Ώρα να φεύγω και εγώ."...σκέφτηκε. Έκλεισε όλα τα φώτα, φόρεσε το αγαπημένο του μαύρο δερμάτινο σακάκι που δύσκολα αποχωριζόταν και κλείδωσε τη πόρτα του βιβλιοπωλείου βγαίνοντας από αυτό. Αμέσως διαπίστωσε πως έβρεχε. Ομπρέλα δεν είχε. Ούτε τώρα μαζί του, ούτε ποτέ. Τις αντιπαθούσε τις ομπρέλες. Δε πρόλαβε να κάνει αρκετά βήματα όταν ένιωσε ένα μικρό κτύπημα στον θώρακα. Σα να τον τρυπάει κάτι μόνο που τίποτε δε συνέβαινε στον ίδιο. Τα κτυπήματα συνεχίστηκαν, διαδέχονταν το ένα το άλλο. Τότε χάθηκε...Σταμάτησε να βλέπει καθαρά γύρω του. Ψίθυροι γέμισαν το μυαλό του, σκέψεις ξένες. Δε καταλάβαινε τι έλεγαν αλλά ήταν ξεκάθαρο πως υπήρχαν. Και οι ψίθυροι έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα κραυγές χωρίς νόημα όσο ο Christopher προχωρούσε μέσα στη δυνατή βροχή, μούσκεμα τελείως ενώ επαναλάμβανε μέσα του..."Πρέπει να φτάσω εγκαίρως." Οι λιγοστοί περαστικοί τον απέφευγαν. Δεν ήταν το πρόσωπό του ή κάτι άλλο πολύ εμφανές, παρά μόνο τα μάτια του. Το γνωστό πύρινο χρώμα ήταν και πάλι εκεί και τρομοκρατούσε όποιον το παρατηρούσε.

Χωρίς να ξέρει ακριβώς που πηγαίνει, με μια περίεργη δύναμη να τον οδηγεί έφτασε σε μια μισοεγκαταλελειμμένη οικοδομή. Μπήκε στον κατασκότεινο διάδρομο. Τον διέσχισε σέρνοντας τα δάκτυλα του δεξιού του χεριού στον τοίχο και εικόνες φρίκης γέμισαν το κεφάλι του. Ανέβηκε στο δεύτερο όροφο. Προχώρησε λίγο και έσπρωξε τη τρίτη πόρτα στα αριστερά του. Τελικά έφτασε αργά...πολύ αργά...Πίσω από τη παλιά ξύλινη πόρτα είδε τα πτώματα δύο ανδρών που δεν ήταν μεγαλύτεροι από τον ίδιο και που του ήταν άγνωστοι. Τα πάντα μαρτυρούσαν πως και οι δύο ήταν μάγοι. Τριγύρω υπήρχαν πολλά αναμμένα κεριά που το φως τους δεν άφηνε τίποτε κρυφό. Στο πάτωμα ήταν πεσμένο ένα μικρό σημειωματάριο που όπως φαινόταν από τη σελίδα στην οποία ήταν ανοιχτό περιείχε ξόρκια και γύρω τους είχαν σχεδιάσει με κιμωλία έναν κύκλο προστασίας μόνο που δεν είχαν προλάβει να τον ολοκληρώσουν. Πρέπει να πήγαν εκεί για να κάνουν κάποια τελετή. Διάλεξαν μάλλον το εγκαταλελειμμένο διαμέρισμα για να έχουν την ησυχία τους και να μη τους καταλάβει ο οποιοσδήποτε άσχετος. Οι δολοφόνοι, που σίγουρα ήταν παραπάνω από ένας, τους παρακολουθούσαν προφανώς, τους έπιασαν τελείως απροετοίμαστους και τους έσφαξαν πριν προλάβουν να αντιδράσουν, πριν καταφέρουν να ξεστομίσουν το παραμικρό ξόρκι για να αμυνθούν ή να σχεδιάσουν τον προστατευτικό κύκλο. Και όλα αυτά έγιναν μόλις πριν από λίγο. Το αίμα από τον λαιμό τους έτρεχε ακόμη.

Ήταν πολύ προσεκτικός. Δεν ήθελε να αφήσει πίσω του ίχνη, αποτυπώματα, το οτιδήποτε που θα οδηγούσε την αστυνομία στον ίδιο. Ευτυχώς φορούσε γάντια. Ξαφνικά αισθάνθηκε έναν δυνατό πόνο στη κοιλιακή χώρα και στο λεπτό κατέβηκε στο ισόγειο, βγήκε από την οικοδομή και άρχισε να τρέχει. Δε πρόσεξε πως κάποιος τον παρακολουθούσε μέσα από ένα σκουρόχρωμο αυτοκίνητο που βρισκόταν σταθμευμένο στην απέναντι μεριά του δρόμου. Έτρεχε μέσα στη βροχή για δύο με τρία λεπτά. Έφτασε κοντά σε ένα μικρό, στενό και ελάχιστα φωτισμένο δρομάκι. Άκουσε φωνές και θορύβους συμπλοκής. Πλησίασε και είδε δύο άντρες να κτυπούν με τις γροθιές τους έναν νεαρό άντρα όχι πολύ πάνω από τα είκοσι. Όταν ο ένας από αυτούς τον κράτησε ακινητοποιημένο και ο άλλος έβγαλε ένα μαχαίρι ήταν η στιγμή που ο Christopher έπρεπε να παρέμβει. Άλλωστε τι έκανε εκεί; Για πιο λόγο βρισκόταν σε εκείνο το σημείο μέσα στη νύχτα; Σίγουρα όχι για να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Προχώρησε γρήγορα προς το μέρος τους και είπε...

"Στη θέση σας θα έκρυβα το μαχαίρι και θα έφευγα."

"Καλύτερα να φύγεις εσύ αν δε θες να έρθει η σειρά σου μόλις ξεμπερδέψουμε μ' αυτό το σκουπίδι."...του είπε ο ένας από τους δύο.

Το πρόσωπο του Christopher σκοτείνιασε, τα μάτια του πλέον πετούσαν σπίθες και την ώρα που έπεφτε η πρώτη μαχαιριά στη κοιλιά του νέου άπλωσε το δεξί του χέρι προς το μέρος τους και είπε..."Αγαπητέ έδωσες πολύ λάθος απάντηση..."

Άρχισε να λέει χαμηλόφωνα μια φράση. Κάθε φορά που την επαναλάμβανε δυνάμωνε την ένταση της φωνής του. Την έκανε πιο αυστηρή και πιο απειλητική.

"Σε κάθε ανάσα σας ο αέρας να γίνεται νερό."

Το μαχαίρι έπεσε από τα χέρια του. Και οι δύο κρατούσαν το λαιμό τους. Δε μπορούσαν να πάρουν αέρα. Νερό άρχισε να βγαίνει από το στόμα τους, τη μύτη τους. Σωριάστηκαν στο έδαφος. Έβηχαν ασταμάτητα, τα μάτια τους ήταν κατακόκκινα, ξερνούσαν νερό. Πνίγονταν. Ο Christopher έλεγε το ξόρκι ξανά και ξανά. Πλέον κρατούσε και το μενταγιόν του. Τι κι αν του φώναζε ο νεαρός. Δε μπορούσε να σταματήσει. Τελικά διέκοψε το ξόρκι με δυσκολία. Οι δύο άντρες ήταν πλέον αναίσθητοι στο έδαφος, όχι όμως και νεκροί. Ο νέος ήταν πεσμένος και αυτός στο έδαφος και λίγο αιμορραγούσε. Ευτυχώς το τραύμα δεν ήταν καθόλου βαθύ, όπως φάνηκε μετά από μια πρώτη γρήγορη ματιά.

"Είσαι τυχερός μικρέ. Απ ' ότι βλέπω δε χρειάζεται να σε πάω στο νοσοκομείο. Το τραύμα σου είναι εντελώς επιπόλαιο. Μπορώ να στο φροντίσω εγώ. Δε βλέπω να έπαθες και κάτι πολύ σοβαρό από τα κτυπήματα."

Άπλωσε το χέρι του για να τον βοηθήσει να σηκωθεί και τον ρώτησε..."Πως σε λένε μικρέ;"

"Dominic...Dominic Levy."...του απάντησε και πρόσθεσε..."Σε ευχαριστώ πολύ, αν δεν ήσουν εδώ, τώρα δε θα ήμουν ζωντανός."

Ο Christopher του συστήθηκε και αφού διαπίστωσε πως οι δύο άντρες είχαν εξασθενημένο σφυγμό ξεκίνησε μαζί με τον Dominic για το σπίτι του πριν τους δει κάνεις και έρθει η αστυνομία. Έπρεπε να φροντίσει το τραύμα του και μετά θα έβλεπαν τι θα έκαναν.

Μπήκαν στο διαμέρισμα. Του είπε να νιώθει σα στο σπίτι του, καθάρισαν το επιφανειακό κόψιμο, το κάλυψαν με μια μικρή γάζα και άρχισαν τη κουβέντα.

"Ήσουν μαζί με τους δύο άτυχους νέους στην ακατοίκητη πολυκατοικία έτσι;"

"Ναι, πήγα από περιέργεια μαζί τους. Κάναμε εδώ και λίγους μήνες παρέα και ήθελα να δω πώς πραγματοποιούν ξόρκια."...του είπε βουρκωμένος..."Τους έσφαξαν σα να ήταν ζώα, χωρίς να πουν λέξη. Εγώ ξέφυγα, ήταν όμως γρήγοροι και με σταμάτησαν στο στενό."

"Δηλαδή εσύ Dominic δεν είσαι μάγος..."

"Όχι, που τέτοια τύχη!"

Ο Christopher σοβάρεψε λίγο παραπάνω και πρόσθεσε..."Δεν είναι καθόλου τύχη να είσαι μάγος..."...μετά από μια μικρή παύση συνέχισε..."Λοιπόν που θέλεις να σε πάω; Που μένεις;"

"Πλέον δεν έχω που να μείνω. Είμαι μόνος στη πόλη. Συγκατοικούσα με τον Jake, όμως τώρα είναι νεκρός και δε θέλω να ξαναγυρίσω εκεί. Θα πάω να πάρω μερικά πράγματά μου και θα δω τι θα κάνω. Οπότε εδώ σε αποχαιρετώ. Σε ευχαριστώ και πάλι πολύ."

"Δεν έχεις να πας πουθενά. Θα μείνεις εδώ για λίγο καιρό, μέχρι να συνέλθεις τουλάχιστον. Δε μπορώ να σε αφήσω να τριγυρνάς από δω κι από κει. Είσαι και κτυπημένος."

Ο Dominic πήγε να φέρει αντίρρηση όμως ο Christopher δε τον άφησε να μιλήσει λέγοντας..."Δε δέχομαι κουβέντα. Άλλωστε λίγη βοήθεια στο βιβλιοπωλείο μου θα μου ήταν χρήσιμη. Λοιπόν θα σου φέρω μερικά σκεπάσματα και στεγνά ρούχα και θα σε αφήσω να κοιμηθείς τώρα. Τα λέμε το πρωί."

Ο Dominic δεν είχε κάτι άλλο να πει. Μόνο τον ευχαρίστησε για μια ακόμη φορά. Ο Christopher ένιωθε πως ήταν υποχρέωσή του να τον πάρει υπό τη προστασία του. Τόσο καιρό γνώριζε για τους φόνους και δεν έκανε κάτι. Τώρα όμως ήταν πανέτοιμος να αναλάβει δράση. Βγήκε από το δωμάτιο. Όλη αυτή την ώρα δεν είχε ελέγξει το κινητό του που βρισκόταν στη τσέπη του σακακιού. Το έβγαλε και διαπίστωσε πως είχε 7 αναπάντητες κλήσεις, όλες από την Amy.

"Ωχ, τι έχω να ακούσω."

Τη πήρε αμέσως τηλέφωνο παρά το προχωρημένο της ώρας, της είπε περιληπτικά το τι έγινε και τη καληνύχτισε με την υπόσχεση πως θα τα μάθει όλα την επόμενη μέρα στο βιβλιοπωλείο. Έμεινε αρκετή ώρα μπροστά στο παράθυρο κοιτάζοντας έξω και σκουπίζοντας μηχανικά με μια πετσέτα τα μουσκεμένα του μαλλιά...ξανά και ξανά.

Και η νύχτα ήταν μεγάλη και χωρίς ύπνο...Κόντεψε να σκοτώσει δύο ανθρώπους, δολοφόνους μεν αλλά δεν ήθελε να πλησιάσει στο επίπεδό τους σε καμία περίπτωση, όχι τώρα, όχι ξανά...και δυστυχώς το έφτασε σχεδόν.

35 σχόλια:

  1. πολύ ωραία εξελίσσεται η συνέχεια ... ανυπομονούσα πως και πως για το 3ο κεφάλαιο... ανυπομονώ και για την επόμενη εξέλιξη ολόκληρη την εξέλιξη της ιστορίας να δω που θα καταλήξει... (ξέρω είναι νωρίς ακόμη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Αναστασία μου!!! Έρχεται και η συνέχεια σύντομα! Είναι όντως νωρίς, έχει δρόμο ακόμη η ιστορία μπροστά της :) Φιλιά!! Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  2. ΜΜΜΜΜ!Πολυ ενδιαφερον! Και ο μικρος τι ρολο βαραει αραγε;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!! όλα θα τα μάθεις στην ώρα τους! φιλιαααααα! :) :)

      Διαγραφή
  3. έτσι μπράβο
    να μην πέσει στο επίπεδό τους!
    μπορεί στην πορεία να παρεκκλίνει λίγο για το σασπένς, για να παλέψει με τα προσωπικά του δαιμόνια αλλά... -λέω εγώ τώρα-
    καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χεχε, κάτι ξέρεις εσύ! Στο μέλλον, στο παρελθόν...θα δεις παρακάτω...Και από προσωπικά δαιμόνια μπόλικα...Καλό βράδυ! φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Ω!!!Τι περιπέτεια κι αυτή!!Αγχώθηκα!!! Αγωνιώ για την συνέχεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που το κατάφερα!! Σε ευχαριστώ!!! Πολύ καλό βράδυ εύχομαι!!

      Διαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάρα πολύ ωραία και η συνέχεια!Γεμάτη αγωνία!Θέλω να δω και τι ρόλο θα παίξει ο Dominic.Ανυπομονώ για το επόμενο κεφάλαιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!!! Απλά να πω πως ο Dominic είναι βασικός χαρακτήρας, ήρθε για να μείνει! :) Σύντομα θα σας έχω και τη συνέχεια!! φιλιαααααα! καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  7. πολυ ωραιο..περιμενω για την συνεχεια...μην αργησεις ....:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!! Θα προσπαθήσω να μην αργήσω :) φιλιααααααα!

      Διαγραφή
  8. Πω πω.... πολύ ωραίο, γείτονα!!!!
    Μπράβο!!!!! Περιμένω κι εγώ συνέχεια!!!! Τα φιλιά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γειτόνισσα!!! να σαι πάντα καλά και πολλά φιλιά!! καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  9. ...ΚΑΙ οι ΔΥΟ ήταν ΜΑΓΟΙ...

    Όποιος μπεί ανάμεσα στην Ερωτευμένη πεντΆλφα
    απανθρακώνεται από το Φως της Προσευχής
    που ενώνει τα Άυλα, τα Υλικά και τα όσα Υποψιάζεσαι πως Υπάρχουν, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος
    γιατί ακομη κι αν ακουσεις την Ιερή Προσευχή
    δεν θα κατανοήσεις τις άναρθρες συλλαβές του Φιλιού της,
    που ρέουν από την Ανθρώπινη Φύση του Έρωτα
    προς την Θεία Μορφή της Άφθαρτης Αιωνιότητάς του!!!


    ;-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!! Πάντα έχεις και κάτι δικό σου να μου πεις!! και υπέροχο φυσικά!!! γεμάτο εικόνες και συναισθήματα!! :) :)

      Διαγραφή
  10. Σε ταξίδεψα στον τοιχο στο τσαντηρι μου!!!

    ΦΥΣΙΚΑ χωρίς να σε ρωτήσω!!!

    ΑΝ έχεις αντίρρηση ΞΑΝΑσκέψου το γιατί ΙΣΩΣ να βρεθεις στο Ενδιάμεσο της.... Ερωτευμενης Πεντάλφας!!!

    ;-ΡΡΡΡ


    φιλια!.......

    ;-))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα υπήρχε λόγος να με ρωτήσεις?!! σε ευχαριστώ!! έκανες πολύ καλά!! Με συγκίνησες πραγματικά!! Να σαι πάντα καλά!! καλό βράδυ εύχομαι και πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  11. Ωραία εξελίσσεται η ιστορία.
    Ανυπομονώ και για το ποιος είναι ο τύπος στο αυτοκίνητο. :)

    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου αρέσει! Η απάντηση για τον τύπο στο αυτοκίνητο έρχεται...αλλά όχι ακόμη :) :) φιλιά και πολύ καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  12. Τέλεια!!! Μπράβο Σοφοκλη!!! Ανυπομονω για την συνέχεια!!! Τώρα αρχίζει το καλό! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!!!! Σε ευχαριστώ!!! Τώρα αρχίζει όντως!!! τα φιλιά μου!! καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  13. κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον μας !!!
    μην αργήσεις πολύ για την συνέχεια :)
    καλό βράδυ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το προσπαθώ!! να σαι καλά!! Θα προσπαθήσω επίσης και να μην αργήσω! :) Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  14. Πολύ ωραίο!Με καθήλωσε. Το διάβασα χωρίς να καταλάβω ότι ήταν συνέχεια από τα προηγούμενα και πάλι είχε μια αυτονομία, μπράβο. Θα διαβσω και τα υπόλοιπα σιγά σιγά. Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!! Είναι το τρίτο κομμάτι! Είναι "νέα" αυτή η ιστορία! Βέβαια υπάρχει και η πρώτη! :) Πολύ καλό σου βράδυ!! φιλιά!!

      Διαγραφή
  15. Χμ, τα είχε κάνει λοιπόν κι ο Christopher τα φονικά του στο παρελθόν... Χμ...
    Μου αρέσει η εξέλιξη, έχει μυστήριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχει κάνει και όχι μόνο! :) Σε ευχαριστώ πολύ!!! Πολλά φιλιά!! καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  16. Με αυτό το ΄΄όχι ξανά΄΄ στο τέλος μου ΄΄μυρίζει΄΄ αναδρομή στο παρελθόν κάποια στιγμή ε; Γράφεις πολύ ωραία φίλε μου! Περιμένω τη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά το κατάλαβες :) θα υπάρξει αναδρομή στο παρελθόν αλλά αργεί ακόμη...Να σαι καλά!! Σε ευχαριστώ!! Το επόμενο κομμάτι θα μπει μέσα στις μέρες που μας έρχονται...Καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  17. Αα μ' αρέσει.
    Έχει μυστήριο,περιμένω τη συνέχεια(:
    καλό βράδυ*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι! Να σαι καλά! :) Έχω προχωρήσει αρκετά την ιστορία οπότε μάλλον τα επόμενα κομμάτια θα σας τα βάλω πιο σύντομα...Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  18. ουάου!!! Τέτοια να βλέπω και να ντρέπομαι όταν έχω καιρό να βολτάρω στην blogόσφαιρα!! :)))
    Υπέροχο και ακρως κινηματογραφικό!! Περιμένω τη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και να μη ντρέπεσαι καθόλου :) :) Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!! Μόλις έβαλα και τη συνέχεια! Φιλιά πολλά! Καλό σου βράδυ!!! :)

      Διαγραφή