Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

10. Όταν Σταμάτησε Ο Χρόνος

Ήταν ξαπλωμένος στο διπλό του κρεβάτι και είχε τα μάτια του ορθάνοιχτα εδώ και ώρα. Εκείνη τη νύχτα ο Christopher είχε κοιμηθεί ελάχιστα. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που η αϋπνία έκανε την εμφάνισή της. Έξω ακόμη δεν είχε ξημερώσει. Σκέφτηκε πως δεν υπήρχε κανένας λόγος να μένει στο κρεβάτι. Αμέτρητες σκέψεις τον έκαναν να χάσει τον ύπνο του από νωρίς. Έτσι κι αλλιώς ο Christopher δεν ήταν και πολύ του ύπνου. Λίγες ώρες την ημέρα του αρκούσαν για να ξεκουραστεί. Παραπάνω θεωρούσε πως απλά είναι χάσιμο χρόνου. Πέταξε στο πλάι το ασπρόμαυρο πάπλωμα και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Βγήκε από το δωμάτιό του, δε γύρισε να κοιτάξει τον Dominic που κοιμόταν με την Amy και ας πέρασε από δίπλα τους και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Αμέσως έβγαλε τα λίγα ρούχα που φορούσε, μπήκε στη ντουζιέρα και άφησε το ζεστό νερό να πέσει άφθονο επάνω του. Ήθελε όσο τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή να χαλαρώσει και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει. Δεν έγινε όμως έτσι ακριβώς. Το μυαλό του είχε κολλήσει στο ημερολόγιο που είχε ανακαλύψει τη προηγούμενη μέρα κάτω από το ξύλινο πάτωμα του απαγορευμένου δωματίου. Ο αρχικός ενθουσιασμός είχε πια φύγει. Επί τουλάχιστον τριάντα λεπτά στεκόταν ακίνητος με τα μάτια κλειστά και με το κεφάλι του ακουμπισμένο στα πλακάκια του τοίχου της ντουζιέρας, ενώ το σχεδόν καυτό νερό έπεφτε επάνω του. Η σκέψη του ταξίδευε. Δεν είχε αρχίσει να αμφιβάλλει για το περιεχόμενο του ημερολογίου. Το αντίθετο. Με βάση αυτά που ήδη γνώριζε για τον εαυτό του καταλάβαινε πως ότι ήταν γραμμένο εκεί μέσα ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Και αυτό ήταν που τον άγχωνε όσο περνούσε η ώρα όλο και περισσότερο. Την ιδιαιτερότητά του, αυτό που τον έκανε τόσο ξεχωριστό το ήξερε πάντοτε. Ήταν σχεδόν το μοναδικό που θυμόταν, μαζί με μερικά όνειρα. Απλά δε μπορούσε να εξηγήσει μέχρι τώρα το πώς και κυρίως το γιατί του προέκυψε. Κακές επιλογές, δύσκολες στιγμές, πρόσωπα του παρελθόντος είχαν διαγραφεί. Και τώρα όλες αυτές οι μνήμες επέστρεψαν. Τα κομμάτια του παζλ συμπληρώθηκαν. Τα όνειρα επιβεβαιώθηκαν. Και η απορία του ήταν τεράστια. Πως ήταν δυνατόν να ξεχάσει κάτι τόσο μεγάλο; Κάτι τόσο σοβαρό; Φυσικά η εξήγηση τώρα πια του φαινόταν απλή. Το άγχος τον πλημμύρισε. Η αγωνία του εκτοξεύθηκε στα ύψη. Θα είχε τη δύναμη αυτή τη φορά να κάνει τις σωστές επιλογές που θα έφερναν τη χαμένη από καιρό ισορροπία; Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Παράλληλα με τις αποκαλύψεις για το παρελθόν, την ανησυχία για το μέλλον που ερχόταν απειλητικό και που όπως όλα έδειχναν δε θα αργούσε, είχε να αντιμετωπίσει και την Spellbound. Μπροστά στις τόσες ευθύνες άρχισε να νιώθει πως πνίγεται, πως δε του φτάνει ο αέρας. Άνοιξε τα μάτια του, έκλεισε τη βρύση απότομα, άρπαξε μια πετσέτα που κρεμόταν δίπλα, βγήκε από τη ντουζιέρα και στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη. Άφησε τη πετσέτα να πέσει στο πάτωμα, κοίταξε επίμονα το είδωλό του, στηρίχτηκε με δύναμη επάνω στον νιπτήρα και τότε τα μάτια του πυράκτωσαν και τα αντικείμενα τριγύρω, η σαπουνοθήκη, το ποτήρι με τις οδοντόβουρτσες, μπουκάλια που περιείχαν προϊόντα προσωπικής υγιεινής και διάφορα άλλα ανυψώθηκαν στον αέρα. Εκείνη τη στιγμή η πόρτα άνοιξε και εισέβαλε μέσα η Amy.

"Σου φωνάζω τόση ώρα, τι έπαθες;"

Ήθελε κι άλλα να πει, να του βάλει τις φωνές για πλάκα, όμως το θέαμα του γυμνού Christopher σε συνδυασμό με τα ιπτάμενα αντικείμενα την αποστόμωσαν. Ο Christopher τρόμαξε στιγμιαία. Το βλέμμα του επανήλθε στο φυσιολογικό και τα αντικείμενα έπεσαν στο πάτωμα. Μερικά μάλιστα έσπασαν. Η Amy γεμάτη έκπληξη τον ρώτησε...

"Τι συμβαίνει εδώ; Τι έχεις πάθει από χθες; Και ρίξε κάτι επάνω σου..."

Ο Christopher παίρνοντας τη πετσέτα από το πάτωμα βγήκε από το μπάνιο και πηγαίνοντας στο δωμάτιό του για να ντυθεί της απάντησε...

"Έρχομαι σε δυο λεπτά, βρες μια δικαιολογία και στείλε κάπου τον Dominic. Πρέπει να μιλήσουμε μόνοι μας."

Σκούπισε τα μαλλιά του, άνοιξε τη ντουλάπα του, έβγαλε ένα μαύρο παντελόνι και ένα μαύρο πουκάμισο και ντύθηκε βιαστικά. Άκουσε τον Dominic να φεύγει από το σπίτι και βγήκε από το υπνοδωμάτιο. Βρήκε την Amy να κάθεται σε μια από τις πολυθρόνες και κάθισε κι αυτός στον καναπέ απέναντί της.

"Που τον έστειλες; Δε φαντάζομαι να κατάλαβε κάτι. Δε θέλω να νομίζει πως δεν τον υπολογίζω. Απλά αυτά που θέλω να συζητήσουμε αφορούν κυρίως εμάς τους δύο. Αργότερα θα τον ενημερώσουμε."

Η Amy που είχε αρχίσει να υποψιάζεται τι είχε γίνει απάντησε ήρεμα...

"Τον έστειλα να μας φέρει πρωινό. Δε νομίζω να κατάλαβε κάτι αφού κοιμόταν μέχρι τώρα. Μόλις ξύπνησε του είπα να μην αργήσει καθώς έχουμε να φύγουμε μετά."

Ο Christopher με ύφος σοβαρό και αρκετά αυστηρό μπήκε κατευθείαν στην ουσία.

"Περίμενα να αναλάβεις δράση πιο σύντομα. Δε φέρθηκες πολύ υπεύθυνα και ομολογώ πως με εξέπληξε αυτό."

Η Amy κατέβασε το κεφάλι και απάντησε χαμηλόφωνα...

"Βρήκες το βιβλίο. Τα έμαθες όλα!"

"Ναι και δε καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να βρω το ημερολόγιο για να τα μάθω. Δεχθήκαμε τόσες επιθέσεις. Δε νομίζεις πως ήταν όλος αυτός ο πανικός που ζήσαμε ένας καλός λόγος για να μου μιλήσεις; Να μου πεις ποιος είμαι, τι έγινε στο παρελθόν. Αφού τα ήξερες. Γι' αυτό με είχες από κοντά τόσα χρόνια και εσύ και η οικογένειά σου."

Η Amy απάντησε ανεβάζοντας την ένταση της φωνής της...

"Δεν είναι έτσι. Και εγώ και η οικογένειά μου δε σε είχαμε απλά από κοντά. Σε θεωρούμε μέλος της, δικό μας άνθρωπο. Σε αγαπάμε όσο δε μπορείς να φανταστείς."

Σταμάτησε να μιλά ενώ δάκρυα γέμισαν τα μάτια της. Ο Christopher της έπιασε το χέρι ενώ ταυτόχρονα της σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν πλέον στα μάγουλά της με τη παλάμη του αλλού του χεριού.

"Δεν αμφέβαλα ποτέ για την ειλικρίνεια της σχέσης μας. Απλά μας έπεσαν πολλά και όπως φαίνεται έρχονται και άλλα. Θα μπορούσα αν γνώριζα την αλήθεια να είμαι πιο προετοιμασμένος, να σε προστατέψω πιο αποτελεσματικά."

Την αγκάλιασε σφιχτά, της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και καθώς σηκωνόταν όρθιος πρόσθεσε...

"Όπου να ναι έρχεται ο Dominic. Ας αλλάξουμε κουβέντα για να συνέλθουμε λίγο. Ας κρατήσουμε για τώρα αυτή τη συζήτηση μεταξύ μας."

Τα χαμόγελα επανήλθαν στα πρόσωπά τους, η Amy απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά για να δείξει ότι συμφωνεί και ρώτησε κάτι τελευταίο.

"Πως νιώθεις που τα έμαθες όλα;"

Ο Christopher αφού αναστέναξε της απάντησε...

"Έχω σοκαριστεί και έχω αγχωθεί σε τραγικό βαθμό. Στην αρχή ένιωθα ανακουφισμένος μα τώρα το αντίθετο. Νιώθω πλέον τεράστια πίεση και ευθύνη. Είδες που πήγα να διαλύσω το μπάνιο πριν. Αν δε με διέκοπτες ποιος ξέρει τι θα γινόταν εκεί μέσα. Τόσα μυστικά, τόσα γεγονότα, τόσα πρόσωπα, πραγματικά όλες αυτές τις νέες πληροφορίες δε τις χωρά το μυαλό μου. Δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ το μέγεθος της αλήθειας."

Εκείνη τη στιγμή κτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Ο Dominic είχε επιστρέψει. Η Amy του άνοιξε και αμέσως κατευθύνθηκε στην κουζίνα. Πήρε μερικά πιάτα και ποτήρια, τα μοίρασε στους δύο άντρες του σπιτιού, αφού κράτησε και για τον εαυτό της και όλοι μαζί κάθισαν στο τραπέζι της μικρής κουζίνας για να απολαύσουν τον χυμό τους και μερικά γαλλικά κρουασάν που ο Dominic μόλις είχε φέρει.

Συζήτησαν περί ανέμων και υδάτων και σε λίγο σηκώθηκαν, ετοιμάστηκαν, εξοπλίστηκαν με όπλα, στιλέτα και φίλτρα και ξεκίνησαν για το σπίτι που ο Dominic έμενε μαζί με τον νεαρό μάγο Jake μέχρι τη στιγμή που ο Christopher τον έσωσε από τα χέρια των δολοφόνων της Spellbound εκείνη τη βροχερή νύχτα. Είχε περάσει ενάμιση περίπου μήνας που έλεγαν πως θα πάμε εκεί μιας και ο Dominic ήθελε να πάρει κάποια πράγματά του αλλά, μια οι γιορτές των Χριστουγέννων που πλησίαζαν, μια η επίθεση στην Amy και η νοσηλεία της στο νοσοκομείο που ακολούθησε, το είχαν παραμελήσει παραπάνω βέβαια απ' ότι θα έπρεπε.

Βγήκαν από τη πολυκατοικία και έψαξαν να βρούνε ένα ταξί. Δεν ήθελαν να χάσουν όλη τους τη μέρα στη μετακίνηση μιας και το σπίτι που ο Dominic διέμενε δεν ήταν ιδιαίτερα κοντά τους. Την ιδέα του να πάρουν το λεωφορείο που ο Christopher λάτρευε να χρησιμοποιεί την εγκατέλειψαν από νωρίς. Το ταξί βρέθηκε γρήγορα. Σε όλη τη διαδρομή δεν αντάλλαξαν λέξη. Ο καθένας ήταν χαμένος στις δικές του σκέψεις. Η Amy βέβαια στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είχε στα αυτιά της ακουστικά και άκουγε το ίσως πιο αγαπημένο της συγκρότημα, τους Kamelot. Κουνούσε ρυθμικά το κεφάλι της αν και πολύ θα ήθελε να σιγοτραγουδάει. Τον Christopher και τον Dominic σαφώς και δε τους ντρεπόταν. Έλα όμως που υπήρχε και ο οδηγός του ταξί.

Μετά από αρκετή ώρα μιας και η κίνηση στους δρόμους ήταν ιδιαίτερα αυξημένη έφτασαν στη διεύθυνση που ο Dominic είχε πει στον οδηγό. Πλησίασαν στην είσοδο μιας παλιάς αλλά καλοδιατηρημένης πολυκατοικίας. Ανέβηκαν τα πέντε πέτρινα σκαλιά και στάθηκαν μπροστά στη κλειδωμένη εξώπορτα. Ο Dominic έβγαλε ένα κλειδί από τη τσέπη του παντελονιού του, ξεκλείδωσε και σπρώχνοντας προς το εσωτερικό τη ξύλινη πόρτα μπήκε πρώτος μέσα. Μπαίνοντας ο Christopher ένιωσε ένα περίεργο συναίσθημα, μια μικρή ενόχληση στο κεφάλι του. Σα να τον διαπέρασε στιγμιαία ηλεκτρικό ρεύμα. Αμέσως σκέφτηκε το ξόρκι ετοιμότητας που είχε κάνει στον εαυτό του μετά την επίθεση που είχε δεχθεί εκείνο το βράδυ του Δεκεμβρίου στο βιβλιοπωλείο του. Μάλιστα διερωτήθηκε μέσα του αν το ξόρκι αυτό μετά από τόσο καιρό είχε ακόμα ισχύ. Άρπαξε την Amy που προχωρούσε μπροστά του από το χέρι και της είπε ψιθυριστά...

"Κάτι δε μου αρέσει, κάτι δε πάει καλά!"

Περίμεναν να κατέβει ο θάλαμος του παλιού ανελκυστήρα. Ο Christopher προσπάθησε να μη δείξει την ανησυχία του. Μπήκαν μέσα, έκλεισαν τις εσωτερικές πόρτες και ανέβηκαν στον πέμπτο όροφο. Σε ένα λεπτό και οι τρεις τους βρίσκονταν στο μικρό διαμέρισμα που αποτελούσε τη προηγούμενη κατοικία του Dominic. Το σπίτι είχε έναν αρκετά μεγάλο ενιαίο χώρο που το χρησιμοποιούσαν για καθιστικό, στην άκρη του οποίου υπήρχε η κουζίνα. Ένας διάδρομος οδηγούσε σε ένα ακόμη δωμάτιο.

"Πάω πίσω στη κρεβατοκάμαρα."...τους είπε ο Dominic καθώς περπατούσε στο διάδρομο. Ο Christopher και η Amy περιεργάζονταν με τα μάτια τους το δωμάτιο και μόλις έμειναν μόνοι η Amy ρώτησε...

"Τι συμβαίνει;"

"Δε ξέρω, κάτι ένιωσα. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου."...της απάντησε και κάθισε σε μια δερμάτινη πολυθρόνα ενώ χάζευε τριγύρω τον αρκετά τακτοποιημένο και λιτό από πλευράς διακόσμησης χώρο. Η Amy πήγε δίπλα σε μια βιβλιοθήκη που ήταν τοποθετημένη στον ανατολικό τοίχο και έβλεπε τα βιβλία. Τα περισσότερα ήταν μυθιστορήματα και κυρίως αστυνομικά. Όταν το βλέμμα της έφτασε στο κάτω ράφι είδε πολλά παλιά και φθαρμένα βιβλία. Έσκυψε και τράβηξε ένα και μέσα βρήκε ακριβώς αυτό που περίμενε. Αμέτρητα ξόρκια. Την ίδια στιγμή ο Christopher παρατηρούσε τα υπερβολικά λίγα αντικείμενα που υπήρχαν πάνω σε ένα γραφείο. Στην άκρη του στεκόταν μια κορνίζα με μια φωτογραφία του Dominic στην οποία δεν ήταν μόνος του αλλά μαζί με έναν φίλο του. Κοίταξε προσεχτικά τη φωτογραφία και ξαφνικά πετάχτηκε από τη θέση του. Με γρήγορα βήματα πήγε στο γραφείο, πήρε τη κορνίζα στα χέρια του, κοίταξε προσεκτικά την εικόνα, την άφησε πάλι πάνω στο γραφείο και κατευθύνθηκε προς το διάδρομο. Η Amy βλέποντάς τον τοποθέτησε βιαστικά και πρόχειρα το βιβλίο που κρατούσε πίσω στο ράφι και τον ακολούθησε στη κρεβατοκάμαρα.

Ο Christopher έσπρωξε με το χέρι του τη πόρτα που ο Dominic είχε κλείσει μπαίνοντας και τον είδε να κρατά μια κόκκινη μάλλινη μπλούζα. Μπήκε στο δωμάτιο και σε δύο δευτερόλεπτα ήρθε και η Amy.

"Μια από τις πιο αγαπημένες μου μπλούζες και μιας και είναι καθαρή τώρα θα τη φορέσω κιόλας."...είπε με ενθουσιασμό ο Dominic. Ο Christopher δεν απάντησε, απλά παρατηρούσε. Η ανησυχία του εντάθηκε καθώς άρχισε να καταλαβαίνει το τι συμβαίνει. Είναι δυνατόν να νιώθει κάποιος τόσο ευδιάθετος τη στιγμή που επισκέπτεται το σπίτι του δολοφονημένου του φίλου; Έκανε νόημα στην Amy να μη μιλήσει και συνέχισε να βλέπει τον Dominic που πλέον είχε βγάλει το σακάκι του και εκείνη τη στιγμή έβγαζε και τη μονόχρωμη μαύρη μπλούζα του. Δε φορούσε φακελάκι ή οτιδήποτε άλλο από κάτω. Το βλέμμα του Christopher καρφώθηκε στον αριστερό βραχίονα του Dominic. Έπιασε με το χέρι του το μέτωπό του. Έκλεισε τα μάτια του γεμάτος έκπληξη και απογοήτευση. Τέτοια εξέλιξη δε τη περίμενε. Το μυαλό του ταξίδεψε πίσω, για δεύτερη φορά μέσα στη μέρα. Προς στιγμήν χάθηκε, ήταν ουσιαστικά απών. Άνοιξε τα μάτια του και βρισκόταν στο βιβλιοπωλείο του. Ήταν σκοτάδι. Αμέσως κατάλαβε πως ξαναζούσε τη βραδιά της επίθεσης εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη στο αγαπημένο του Oblivion. Όμως ξαναζούσε τα γεγονότα από άλλη σκοπιά. Σα τρίτο πρόσωπο, σαν ένας παρατηρητής έβλεπε από απόσταση τον εαυτό του να αντιμετωπίζει τον άγνωστο άντρα. Δεν είδε πολλές λεπτομέρειες, μόνο αυτή που τον αφορούσε περισσότερο. Ο Christopher εκείνη τη νύχτα, μέσα στο σκοτάδι που ο ίδιος με τα ξόρκια του είχε δημιουργήσει, κατάφερε ένα αρκετά βαθύ κόψιμο με το στιλέτο του στον βραχίονα του επίδοξου δολοφόνου του, λίγο πριν αυτός το βάλει στα πόδια και χαθεί στους γύρω δρόμους. Δεν είχε συγκρατήσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αφού τα είχε δει αμυδρά. Τώρα όμως ήταν διαφορετικά.

Άνοιξε τα μάτια του και αυτή τη φορά βρισκόταν στο δωμάτιο με την Amy και τον Dominic. Ο τελευταίος δεν είχε προλάβει ακόμη να βάλει τη κόκκινη μπλούζα. Είχε απλά ανοιγοκλείσει τα μάτια του και ας ένιωσε πως έλειπε για κάποια λεπτά. Ο εκνευρισμός του δε μπορούσε πια να κρυφτεί. Αμέσως μπήκε στο θέμα. Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε οπότε ρώτησε...

"Αυτό το κόψιμο, που δείχνει πρόσφατο, ψηλά στο χέρι σου πως το έπαθες;"

Ο Dominic φόρεσε τη μπλούζα και χαμογελώντας είπε...

"Κάπου κόπηκα, ούτε που θυμάμαι."

Ο Christopher ήταν έτοιμος να εκραγεί. Τα μάτια του πήραν το χρώμα της φωτιάς. Η Amy δε μπορούσε να καταλάβει αν ήταν έτοιμος να κάνει κάποιο ξόρκι ή αν απλά ήταν εκνευρισμένος. Δε μπορούσε να εξηγήσει τη συμπεριφορά του αφεντικού της από τη στιγμή που έφτασαν στη πολυκατοικία.

"Τι συμβαίνει; Θα μου πει κάποιος από τους δύο σας τι παίζεται από την ώρα που ήρθαμε εδώ;"

"Είναι απλό. Ο Dominic είπε ότι δε θυμάται πως κόπηκε όμως εγώ θυμάμαι πολύ καλά. Βλέπεις εγώ του το έκανα πριν από περίπου δύο μήνες στο βιβλιοπωλείο όταν δέχθηκα τους πυροβολισμούς."

Η Amy έκλεισε το στόμα της με τα δύο της χέρια. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα και με κόπο ψέλλισε...

"Μου λες πως ο Dominic ήταν αυτός που σου επιτέθηκε; Πες μου πως με κοροϊδεύεις. Πες μου πως μου κάνετε πλάκα."

"Δε σου κάνω πλάκα. Ξέρεις ότι τέτοιου είδους χιούμορ δε μου αρέσει. Άρχισα να βλέπω την αλήθεια πριν από λίγο, όταν είδα πως η φωτογραφία έξω στο γραφείο δεν έδειχνε κάποιον από τους δύο νεαρούς μάγους που βρήκα σφαγμένους στο εγκαταλελειμμένο διαμέρισμα, κάποιον από τους υποτιθέμενους φίλους. Αντίθετα το πρόσωπο στη φωτογραφία ήταν ίδιο με τον έναν από τους δύο άντρες που κόντεψα να σκοτώσω εκείνο το βράδυ. Στη φωτογραφία έξω είναι το πρόσωπο ενός μέλους της Spellbound. Amy πάρε τα πράγματά σου να φύγουμε."...κατέληξε απότομα ο Christopher, η Amy όμως δεν υπήρχε πιθανότητα εκείνη τη στιγμή να τον ακούσει.

"Δε πάω πουθενά!"...είπε ενώ σκούπιζε τα μάτια της. Πλησίασε τον Dominic, τον έσπρωξε προς τα πίσω, τον χαστούκισε φανερά θυμωμένη και συνέχισε μιλώντας οργισμένα αλλά και ταυτόχρονα έτοιμη να βάλει τα κλάματα, ξανά...

"Δε θα πεις τίποτε; Δε θα τα αρνηθείς όλα αυτά;"

Ο Dominic χωρίς δισταγμό απλά άρπαξε το περίστροφο που ο Christopher του είχε δώσει και που, για να αλλάξει μπλούζα, το είχε τοποθετήσει σε ένα κομοδίνο δίπλα του. Το σήκωσε και σημάδεψε τον μάγο. Στο πρόσωπό του υπήρχαν ανάμεικτα συναισθήματα. Θα περίμενε να δει κανείς έστω ένα ειρωνικό χαμόγελο, κάτι που να έδειχνε κακία αλλά το μόνο που οι δύο μάγοι παρατήρησαν ήταν δυσφορία. Η Amy απομακρύνθηκε και τα δάκρυα τελικά άρχισαν και πάλι να κυλάνε στα μάγουλά της.

"Ήταν λάθος να έρθουμε όλοι μαζί εδώ. Χαλάρωσα υπερβολικά το τελευταίο μήνα. Βέβαια ίσως υποσυνείδητα να ήθελα να γίνει αυτό γιατί νιώθω τόσο μπερδεμένος μέσα μου. Από την αρχή κατάλαβα πως η αποστολή αυτή θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Θα δοκιμάζονταν τα όριά μου. Ναι, τους δύο μάγους ούτε που τους ήξερα. Εγώ ήμουν εκεί μαζί με τους άλλους. Το να τους βγάλουμε από τη μέση με τους δύο άντρες που κόντεψες να σκοτώσεις λίγο πιο μετά ήταν ο τρόπος μας για να σε πλησιάσουμε. Δε τους σκότωσα εγώ αν σε ενδιαφέρει ή σε παρηγορεί. Εμένα με ενδιέφερε να κερδίσω την εμπιστοσύνη σου. Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμη το αφεντικό μου ήθελε πριν προσπαθήσει το οτιδήποτε με σένα να μάθει πρώτα όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί. Και το σίγουρο είναι πως με αυτά που έχει μάθει μέχρι τώρα έχει θορυβηθεί ιδιαίτερα. Κάτι τον τρομάζει."

Η Amy και ο Christopher απλά άκουγαν. Ήταν τόσο ξαφνική αυτή η εξέλιξη. Δε μπορούσε να συλλάβει ακόμη το νου τους πως ο άνθρωπος που έβαλαν στο σπίτι τους ήταν μέλος της Spellbound. Ο Christopher εκμεταλλευόμενος τη παύση του Dominic πήρε τον λόγο.

"Ένα δε μπορώ να καταλάβω. Αν τόσο καιρό ψάχνεις ευκαιρία να μας σκοτώσεις ή απλά αν συλλέγεις πληροφορίες για λογαριασμό του εργοδότη σου, την Amy γιατί την έσωσες; Αφού όλα ήταν ένα θέατρο για σένα προς τι το ενδιαφέρον; Προς τι το μαχαίρωμα του συνεργάτη σου; Φαντάζομαι θα τον αναγνώρισες από την οργάνωση."

"Πάψε!...φώναξε ο Dominic που δεν είχε απομακρύνει δευτερόλεπτο το τεταμένο προς την κατεύθυνση του Christopher όπλο του...

"Δεν υπολόγιζα στη παρουσία της Amy. Δε λογάριαζα τα αισθήματά μου. Αν θέλεις δεν ήξερα αν μπορώ να αισθανθώ κάτι και κυρίως δε περίμενα να βρω τέτοια χαρακτηριστικά σε δύο μάγους, ακόμη και ερωτεύσιμα. Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου δεν θα άφηνα κανέναν να βλάψει την Amy οποίος κι αν ήταν αυτός."

"Και τώρα; Θα μας αφήσεις δηλαδή να φύγουμε; Έτσι απλά; Θα κάνουμε πως δεν έγινε τίποτε; Προσπάθησες να με σκοτώσεις ή κάνω λάθος;...ρώτησε ο Christopher.

"Μη με διακόπτεις! Σκοπός μου ήταν να σε τραυματίσω τουλάχιστον. Να διαπιστώσω το μέγεθος των δυνατοτήτων σου. Άσε με όμως να πω αυτά που θέλω..."

Έκανε μια μικρή παύση και ξεκίνησε...

"Πριν δύο χρόνια έχασα τους γονείς μου."

"Λυπάμαι..."...ακούστηκε από τη μεριά του Christopher...

"Μη με διακόπτεις! Δε θα στο ξαναπώ!"...επανέλαβε ο Dominic, με φωνή που βγήκε όμως με σχετική δυσκολία και πρόσθεσε...

"Δε τους έχασα απλά. Δεν έφυγαν μαζί εξαιτίας κάποιου ατυχήματος. Δολοφονήθηκαν. Ένας μάγος τους περίμενε στο σπίτι να επιστρέψουν από τον κινηματογράφο που είχαν πάει εκείνο το βράδυ του Ιανουαρίου. Μόλις είχε αλλάξει ο χρόνος και είχε μπει το 2010 όταν πέθαναν τόσο βίαια. Για να μην αναρωτιέστε πως έγινε, δε θα σας κρατήσω σε αγωνία περισσότερο. Ο μάγος τους έπνιξε με ένα ξόρκι. Τους έκοψε την ανάσα. Δε μίλησε καθόλου. Απλά τους πήρε τη ζωή. Χωρίς λόγο, χωρίς να έχουν τη παραμικρή σχέση με τη μαγεία. Και ναι, τα ξέρω όλα αυτά γιατί ήμουν παρών. Είχα συνοδέψει τους δικούς μου στον κινηματογράφο. Μας περίμενε καθισμένος στη πολυθρόνα του σαλονιού μέσα στο σκοτάδι. Μουρμούρισε μερικές λέξεις για να με κρατήσει ακίνητο. Τους είδα να πνίγονται, να σωριάζονται στο έδαφος μπροστά μου, νεκροί. Με κοίταξε στα μάτια και με πέταξε με δύναμη στον απέναντι τοίχο με ένα του νεύμα. Τα φλογισμένα του μάτια μέσα στο ημίφως δε θα τα ξεχάσω ποτέ. Όταν συνήλθα είχαν περάσει δύο ώρες. Είχα μείνει καθισμένος στο πάτωμα κι εγώ δε ξέρω πόσο. Το μόνο που ήθελα ήταν να τους κρατάω τα χέρια. Δεν ήθελα να τους αφήσω. Τις επόμενες μέρες με πλησίασαν δύο άντρες της Spellbound. Μου μίλησαν για τους μάγους, τη μαγεία γενικότερα. Τους μίσησα τους μάγους. Εξακολουθώ να τους μισώ. Όλους! Οπότε δέχθηκα αμέσως."

"Δεν είναι όλοι οι μάγοι ίδιοι. Δεν είμαι εγώ σα τον μάγο που περιέγραψες. Ούτε φυσικά η Amy."...είπε ο Christopher αλλά μάλλον ο Dominic την απάντηση την είχε έτοιμη...

"Δε νομίζω πως απέχεις και πολύ! Σε είδα σε δράση και δε σου είναι δύσκολο να σκοτώσεις!"

Ο Christopher δυσανασχέτησε αμέσως...

"Είναι δυνατόν να με κατηγορείς που προσπάθησα να σου σώσω τη ζωή; Γιατί εγώ αυτό νόμιζα πως έκανα. Δεν υποψιαζόμουν πως όλα ήταν μία παράσταση."

Τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά. Ο Christopher κοίταζε επίμονα τον Dominic και το όπλο. Οι ίριδες των ματιών του είχαν το χρώμα του χρυσού. Η Amy, που είχε μείνει στη κυριολεξία άφωνη, έκανε ακριβώς το ίδιο. Ο Dominic τους κοίταξε και τους δύο και με λυπημένο ύφος τους είπε...

"Μάταια προσπαθείτε. Η μαγεία σας δε πιάνει πάνω μου. Τουλάχιστον όχι τις τελευταίες τριάντα μέρες. Όχι από τότε που μπήκα κρυφά στο απαγορευμένο δωμάτιο και βρήκα ένα φίλτρο προστασίας."

"Το ξέρω. Προσπαθώ εδώ και ώρα να σου πάρω το όπλο. Κατάλαβα πως κάτι έκανες. Και τώρα τι θα γίνει; Πόση ώρα θα μείνουμε εδώ; Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι επικίνδυνα και πίστεψέ με, την οργή μου δε θες να τη νιώσεις. Είναι αρκετό που την είδες στο παρελθόν."

"Αφού τα μαγικά σου είναι άχρηστα πια. Ξόρκια και φίλτρα δε πιάνουν!"

"Νομίζεις πως μόνο με τη μαγεία μπορώ να επιτεθώ ή να αμυνθώ; Υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι για να το κάνω. Και δε καταλαβαίνω τόση ώρα, προς τι οι εξηγήσεις; Απολογείσαι; Τα μετάνιωσες όλα αυτά; Κι αν ναι, γιατί δε επιχείρησες να μας γλιτώσεις από όλο αυτό; Δεν έκανες μια προσπάθεια να μου μιλήσεις πρώτος, να μου εξηγήσεις; Γιατί εξακολουθείς να μας σημαδεύεις με το περίστροφο που εγώ σου έδωσα; Και ξέρεις πια είναι η ειρωνεία Amy; Το περίστροφο που βλέπεις, αυτό που του έδωσα για προφύλαξη, είναι το όπλο που ο νυχτερινός επισκέπτης έχασε μέσα στο σκοτάδι το βράδυ της πρώτης επίθεσης. Του έδωσα πίσω το όπλο του. Θα εκραγεί το κεφάλι μου από τα νεύρα και τη βλακεία μου. Έπρεπε να είμαι πιο επιφυλακτικός. Πάντα ήμουν δύσπιστος, τώρα πώς ξεγελάστηκα έτσι δε μπορώ να το χωνέψω με τίποτε."

Η Amy πλησίασε το αφεντικό της και πιάνοντάς τον από τον αριστερό ώμο του είπε...

"Σε παρακαλώ, δεν αντέχω άλλο, πάμε να φύγουμε."...

Ο Christopher όμως δεν έδειχνε να την ακούει. Με τρία γρήγορα βήματα έφτασε μπροστά στον Dominic. Σήκωσε απότομα και με δύναμη το αριστερό του χέρι διώχνοντας προς τα πάνω το δεξί χέρι του ξαφνιασμένου νέου με το οποίο κρατούσε το όπλο. Το περίστροφο γλίστρησε από τα χέρια του και έπεσε στο πάτωμα. Ο Christopher πριν προλάβει ο Dominic να αντιδράσει έσφιξε τη γροθιά του δεξιού του αυτή τη φορά χεριού και τον κτύπησε οργισμένα στο πρόσωπο.

"Αυτό επειδή προσπάθησες να με σκοτώσεις!"

Ο Dominic ζαλίστηκε ελαφρώς. Αμέσως δέχθηκε και δεύτερο κτύπημα, πάλι στο πρόσωπο, που τον έριξε κάτω.

"Αυτό επειδή άφησες την Amy να πληγωθεί, ενώ το γνώριζες πως αργά ή γρήγορα θα γινόταν."

Ο Dominic ήταν πεσμένος στα γόνατά του. Είχε τα μάτια του κλειστά και έπιανε το κεφάλι του αφού τα κτυπήματα που του κατάφερε ο Christopher ήταν πολύ δυνατά. Η Amy όρμησε και συγκράτησε το αφεντικό της αγκαλιάζοντάς τον σφιχτά και παρακαλώντας τον να σταματήσει, ενώ έκλαιγε πια με λυγμούς. Ο Dominic άνοιξε τα μάτια του και είδε πως το όπλο ήταν πεταμένο μπροστά του. Το έπιασε, αμέσως σηκώθηκε όρθιος και το έστρεψε και πάλι προς τον Christopher λέγοντας...

"Αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις!"

Ο μάγος κάνοντας έναν μορφασμό απάντησε...

"Το όπλο τελικά θα το χρησιμοποιήσεις ή απλά θα το κρατάς; Ξέρεις τις απειλές τις βαριέμαι."

Έδιωξε λίγο άτσαλα την Amy μακριά του, έπιασε το φυλαχτό που κρεμόταν στο λαιμό του, τα μάτια του άστραψαν και είπε με αυστηρό τόνο στη φωνή του...

"Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος σε όλο αυτό!"

"Άσε τις βλακείες!"...του φώναξε η Amy, ενώ ο Dominic συμπλήρωνε..."Αφού τα ξόρκια σου δεν έχουν επίδραση επάνω μου, για ποιο λόγο παιδεύεσαι άσκοπα;"

"Μπορεί η μαγεία μου να μην έχει πάνω σου καμία επίδραση αλλά δεν ισχύει αυτό για τα υπόλοιπα αντικείμενα που βρίσκονται στο δωμάτιο, ούτε και για το όπλο σου."

Εστίασε το φλεγόμενο βλέμμα του στη σκανδάλη του όπλου, έκλεισε τα μάτια του και ψιθύρισε ...

"Μετακίνηση!"

Στη στιγμή η σκανδάλη μετακινήθηκε προς τα πίσω και το όπλο εκπυρσοκρότησε. Η σφαίρα βρήκε τον Christopher στο στήθος, ακριβώς στο ύψος της καρδιάς. Σωριάστηκε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο στο πάτωμα. Το αίμα έκανε την εμφάνισή του, άφθονο. Ο Dominic τα έχασε και άφησε το όπλο να πέσει κάτω, φωνάζοντας...

"Μα γιατί το έκανε αυτό; Δε πάτησα εγώ τη σκανδάλη! Δεν είχα σκοπό να πυροβολήσω. Το κρατούσα πιο πολύ από φόβο!"

Η Amy τράβηξε ένα συρτάρι και πήρε από μέσα τη πρώτη πετσέτα που έπιασε το χέρι της. Γονάτισε δίπλα στον Christopher και του πίεζε το τραύμα με τη πετσέτα ρίχνοντας σχεδόν όλο το βάρος της πάνω στο σώμα του. Κάθε τόσο φώναζε...

"Όχι, όχι, όχι...πόσο απερίσκεπτος μπορεί να είσαι; Μείνει μαζί μου σε παρακαλώ."

Τα δάκρυα δεν έλεγαν να σταματήσουν να τρέχουν αν και σε μικρότερη ποσότητα. Πάνω απ' όλα όμως ήταν ανυπόμονη, σα να περίμενε κάτι. Ο Dominic εμφανώς τρομοκρατημένος τους πλησίασε, έσκυψε και δοκίμασε να πιάσει τον σφυγμό στην καρωτίδα του μάγου. Τίποτε όμως δε κατάφερε να αισθανθεί.

"Είναι αργά. Δεν είναι ζωντανός, πάμε να φύγουμε."...ήταν οι λιγοστές λέξεις που ξεστόμισε με κόπο.

Η Amy σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε θλιμμένα αλλά και γεμάτη απογοήτευση και θυμό.

"Τι σε κάνει να νομίζεις πως θα φύγω από εδώ, πόσο μάλλον μαζί σου. Φύγε! Εξαφανίσου! Δε θέλεις να είσαι εδώ, πίστεψέ με."

Ο Dominic κατάλαβε πως δε τον έπαιρνε να πει κάτι άλλο. Δεν έκανε τον κόπο να καλέσει κάποιο ασθενοφόρο. Θεώρησε πως θα μεριμνούσε η Amy γι' αυτό. Φοβήθηκε και το γεγονός ότι όλο και κάποιος από τους γείτονες μπορεί να άκουσε τον πυροβολισμό και να κάλεσε την αστυνομία. Πήρε λοιπόν το μπουφάν του, το όπλο του και άφησε το δωμάτιο και γενικότερα το διαμέρισμα όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Βγήκε από τη πολυκατοικία, χάθηκε μέσα στο πλήθος και ούτε μια φορά δε γύρισε να κοιτάξει πίσω του. Και ας ήταν η αγάπη του για την Amy μεγάλη και αληθινή. Εκείνη την ώρα ο φόβος του ήταν ακόμη μεγαλύτερος.

Πάνω στο διαμέρισμα η Amy είχε αφήσει τη κόκκινη από το αίμα πετσέτα παραδίπλα της. Είχε ακουμπήσει το κεφάλι του Christopher στα πόδια της και του χάιδευε τα μαλλιά. Τηλεφώνημα για ασθενοφόρο δεν έγινε ποτέ. Τότε είδε πως το αίμα είχε σταματήσει να ρέει. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ακούστηκε ένα περίεργο βουητό και το δωμάτιο άρχισε να τρέμει. Ήξερε όμως πως αυτό που γινόταν δεν ήταν σεισμός. Αμέσως πρόσεξε πως η μικρή λίμνη αίματος που είχε δημιουργηθεί στο πάτωμα γύρω τους άρχισε να μικραίνει. Να συρρικνώνεται. Ένας κρότος ακούστηκε από τον τοίχο στα δεξιά της. Σα να σπάει κάτι. Σήκωσε το κεφάλι της και είδε πως το γυάλινο κάλυμμα του ρολογιού που κρεμόταν στον τοίχο αυτό είχε γίνει θρύψαλα. Το βλέμμα της όμως καρφώθηκε στον μικρό δείκτη που μετρά τα δευτερόλεπτα. Ήταν ακίνητος, όχι όμως για πολύ. Ξεκίνησε να κινείται αλλά διαφορετικά απ' ότι περίμενε. Γύριζε ανάποδα. Μετρούσε αντίστροφα. Κοίταξε τον Christopher. Το αίμα είχε εξαφανιστεί από το πάτωμα αλλά και από τα ρούχα του αγαπημένου της φίλου. Το δωμάτιο έτρεμε πλέον ακόμη πιο έντονα. Ήταν φανερό. Ο χρόνος όχι απλά είχε σταματήσει αλλά γύριζε πίσω. Όχι για όλους. Μόνο για τον Christopher. Άφησε μαλακά το κεφάλι του κάτω και σηκώθηκε. Στάθηκε όρθια ανάμεσα στα κουφώματα της πόρτας στην είσοδο του δωματίου. Κάποια μικροαντικείμενα από τα γύρω ράφια άρχισαν να πέφτουν. Κρατήθηκε από το πόμολο της πόρτας. Και ξαφνικά όλα σταμάτησαν. Ούτε θόρυβοι, ούτε δονήσεις πια. Έριξε το βλέμμα της στον Christopher. Πήγε δίπλα του και έσκυψε πως το πρόσωπό του. Αμέσως αυτό που περίμενε συνέβη μπροστά της. Ο Christopher άνοιξε το στόμα του και πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ ταυτόχρονα άνοιγε απότομα τα μάτια του. Του έδωσε το χέρι της και τον βοήθησε να σηκωθεί.

"Καλωσόρισες πίσω! Δεν άργησες και πολύ. Νιώθεις καλά; Με κατατρόμαξες."

"Περίμενε με τις ερωτήσεις σου. Είμαι ζαλισμένος και έχω κι έναν τρομερό πονοκέφαλο. Καλά αισθάνομαι κατά τα άλλα. Δε πήγα κάπου, δεν είδα κάτι αν με ρωτάς αυτό. Ένιωσα πως κοιμήθηκα. Με μία μόνο διαφορά. Αυτά που διάβασα στο ημερολόγιο δε τα ξέρω πλέον μόνο επειδή τα είδα εκεί. Τα θυμάμαι όλα. Η μνήμη μου επανήλθε πλήρως."

"Να και κάτι καλό που έγινε! Χαίρομαι!"...είπε η Amy και του σήκωσε τη μπλούζα. Είχε σκάσει από περιέργεια τόση ώρα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από το τραύμα. Σα να μη τον είχε βρει ποτέ η σφαίρα.

"Ήταν ανάγκη να κανείς αυτή τη χαζομάρα; Δε σου έφτανε το σοκ που πήραμε; Ο Dominic μέλος της Spellbound. Μου φαίνεται απίστευτο. Η καρδιά μου έσπασε σήμερα."...πρόσθεσε η Amy την ώρα που χωνόταν στην αγκαλιά του Christopher.

Ο μάγος της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και της είπε...

"Αυτό σκέφτηκα για να εκτονώσω την ένταση. Λίγο παρατραβηγμένο είναι η αλήθεια. Καιγόμουν όμως για μια δοκιμή. Σκέφτηκες πως θα βρίσκαμε καλύτερη ευκαιρία; Όσο για τον Dominic, αν σε παρηγορεί, είμαι σίγουρος πως σ' αγαπάει, αλλιώς θα μας είχε σκοτώσει στο πρώτο λεπτό."

"Ας μη μιλάμε άλλο γι' αυτόν."...του είπε κοφτά.

"Καλά μην θυμώνεις τόσο. Δε λέω πως τον δικαιολογώ αλλά δε μπορείς να πεις ότι και οι μάγοι δεν έβαλαν το χεράκι τους στο μίσος που νιώθει για μας. Αν φυσικά έγιναν τα πράγματα όπως μας τα περιέγραψε, που δε πιστεύω το αντίθετο. Είναι σε τραγικό βαθμό μπερδεμένος. Σίγουρα θα έχουμε νέα του κυρίου Dominic Levy και μάλιστα σύντομα."

"Πάντως τρομοκρατήθηκε. Του είπα να φύγει και το έκανε αμέσως. Ούτε που το ξανασκέφτηκε, απλά εξαφανίστηκε στο λεπτό. Άσε που δεν ήθελα να δει τι θα γινόταν παρακάτω. Δε ξέρω τι θα πάει να πει στα αφεντικά του αλλά νομίζω πως μας συμφέρει να ξέρουν πως πέθανες."

"Ε μα δε πέθανα ακριβώς. Δε μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο."...αποκρίθηκε γελώντας..."Αυτό που έγινε το γνώριζα 29 χρόνια. Όπως και εσύ μεγάλωσες ξέροντάς το. Τώρα ωστόσο είμαστε απόλυτα σίγουροι και οι δύο. Αθάνατος. Κολλημένος στα 30 εδώ και 29 χρόνια, από εκείνη τη δύσκολη νύχτα που αρχικά χθες το ημερολόγιο μου τη θύμισε και που πολύ θα ήθελα να ξεχάσω."

Η Amy που ήταν ακόμη χωμένη στην αγκαλιά του, πρόσθεσε κάτι τελευταίο...

"Νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγουμε επιτέλους από αυτό το ηλίθιο διαμέρισμα. Μη ξεχνάς ότι τα μέλη της Spellbound ίσως ακόμη να μένουν εδώ και μπορεί να εμφανιστούν από στιγμή σε στιγμή."

Δε καθυστέρησαν άλλο, ούτε συζήτησαν περισσότερο. Τράβηξαν τη πόρτα του διαμερίσματος πίσω τους και έφυγαν από το πολυόροφο κτίριο κατεβαίνοντας βιαστικά από τις σκάλες. Αστυνομία φυσικά δεν είχε έρθει. Γείτονας δεν υπήρχε που να άκουσε το οτιδήποτε αφού ο όροφος έτυχε να είναι έρημος. Έξω και ενώ είχε μεσημεριάσει αρκετά, ο ήλιος είχε κρυφτεί και έβρεχε μάλιστα για τα καλά. Ομπρέλα δε διέθετε κανένας από τους δύο, αλλά αυτή τη φορά και παρά το γεγονός πως η βροχή δεν τους άρεσε, τις σταγόνες που έπεφταν στο πρόσωπό τους τις έβρισκαν αναζωογονητικές.

Και το ρολόι στον τοίχο πίσω στο διαμέρισμα είχε αρχίσει και πάλι να προχωράει μπροστά. Το τζαμί του ήταν εκεί, στη θέση του, χωρίς το παραμικρό ράγισμα. Τίποτε δε μαρτυρούσε το παιχνίδι με το χρόνο. Και αυτό δεν ήταν καθόλου παράξενο, αφού έτσι είναι η μαγεία που στη προκειμένη περίπτωση έφερε τον Christopher πίσω στη ζωή.

38 σχόλια:

  1. πω πω..τι συγκλονιτιστική συνέχεια...όσο προχωρά και πιο ενδιαφέρουσα...μπράβο σου.
    ώστε ο κύριος Ντομινίκ για εκδίκηση τους πλησίασε..ο Κρίστοφέρ εδώ και 29 χρόνια ,30 χρονών..λίγο εκεί με το ημερολόγιο δεν κατάλαβα, αυτά που διάβασε ο Κρίστοφερ και λέει ότι ποτέ δε το περίμενε αυτό που διάβασε , δηλαδή τι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά!!! Ο Dominic ακολουθούσε τις εντολές του. Την εκδίκηση την έχει στο νου του φυσικά όχι μόνο για τον Christopher όμως, γενικά για τους μάγους...Ε το δηλαδή τι; περιμένεις να στο πω τώρα;;; :) Το τι διάβασε είναι το τι έγινε στο παρελθόν...Στα επόμενα κεφάλαια θα το μάθεις :) Φιλιά!!

      Διαγραφή
  2. ηταν ανταξιο των προσδοκιων μου....αχ..υποπτευομαι και ορισμενα στοιχεια της συνεχειας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι ιδιαίτερα!!! Στο ξαναείπα...κάτι έχεις καταλάβει...Αλλά σίγουρα όχι όλα (εύχομαι) :) :) Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Πραγματικά εξέλιξη που δεν περίμενα!
    Μπράβο σου καλέ μου, συνέχισε να μας εκπλήσεις!
    Η ατμόσφαιρα όπως πάντα υπέροχη, κινηματογραφική!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά αγαπητή μου :) :) Σε ευχαριστώ!!! Όσο για την ατμόσφαιρα...τόσες ταινίες που βλέπω μάλλον έπιασαν τόπο :) Καλό Σαββατοκύριακο!!

      Διαγραφή
  4. Really cool!!!
    Κι' εγώ ανυπομονώ να μάθω τι διάβασε στο ημερολόγιο.
    Όσο για τον Dominic, ούτε εγώ ανησυχώ. Συμφωνώ με τον Christopher. Θα έχουμε νέα του σύντομα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you!!!! Στα επόμενα τρία κεφάλαια θα γίνουν γνωστά όλα! Υπομονή! Δε χρειάζεται να ανησυχείς για τον Dominic!! Θα πω απλώς πως τον συμπαθώ πολύ σα χαρακτήρα, οπότε...αυτά για τώρα :) Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!!

      Διαγραφή
  5. Συνεχίζεις να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον μας...Μην μας αργείς όμως πολύ τις συνέχειες...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αργώ το ξέρω...Μου έπεσαν πολλά μαζεμένα...Σε ευχαριστώ πολύ!! Καλό Σαββατοκύριακο! :)

      Διαγραφή
  6. Δεν θα στο κρύψω... :) Περιμένω την συνέχεια της ιστορίας σου κάθε φορά με πολύ ενδιαφέρον :)))και κάθε φορά αποζημιώνομαι !!!
    Έχεις εισάγει στοιχεία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον φίλε μου. Μάλλον όλοι εδώ συμφωνούμε σε αυτό, όπως και το να μην αργείς τις συνέχειες :)))
    Το αναγνωστικό σου κοινό... περιμένει :))))

    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα, μα και μήνα... από αύριο!!!
    καλή σου ημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας έχω βγάλει λίγο τη ψυχή με την αναμονή μου φαίνεται...Δε θέλω όμως να τη "ξεπετάξω" γι' αυτό και αργώ :) Χαίρομαι πολύ που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον!! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!! Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!!!!

      Διαγραφή
  7. Το 'ξερα γαμωτο πως ο Ντομινικ επαιζε καποιο παιχνιδακι, αλλα τετοια ιστορια δεν τη φανταζομουν! Τελειο οπως παντα! Αλλα μην αργεις βρε τοσο πολυ, μας κρατας σε αγωνια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ...Ο χαρακτήρας του Dominic δε κρύβει πολύ μυστήριο όσο άλλοι δύο :) Δε λέω ποιοι :) Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!! Να σαι καλά!! Και συγνώμη για την αναμονή :) φιλιά!!

      Διαγραφή
  8. Ωραίο!
    Καλο μήνα και Καλό καλοκαίρι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!!!ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ 1Ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ!!!!ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ Σ/Κ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!! Εδώ είναι τα κομμάτια, όποτε θες να τα διαβάσεις!! Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!!!

      Διαγραφή
  10. καλησπέρα.
    εδώ στο υποβρύχιο του κάπτεν Νέμο είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι είσαι σούπερ!! χι χι εγώ και κάποιοι άλλοι που σε κρυφοδιαβάζουν. φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλησπέρα σας!!! Να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα στο υποβρύχιο του κάπτεν Νέμο!!! Ευχαριστώ πολύ πολύ!! Και φυσικά και για το email! Φιλιααααααααα!!

      Διαγραφή
  11. Άξιζε η αναμονή!!Μπράβο σου!!Δυνατό και ενδιαφέρον, αν και φοβάμαι λίγο τις ιστορίες με μαγείες...αλλά γράφεις υπέροχα!!!Καλό 15Αύγουστο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Φανή μου!!! Δεν ήταν πολύ τρομακτικό το κομμάτι αυτό...Για παρακάτω δε ξέρω βέβαια :) Να σαι καλά!!! Καλό 15Αύγουστο και σε σένα!! :)

      Διαγραφή
  12. Από τα καλύτερα blog που έχω δει.θα τα λέμε συχνά από δω και πέρα.Να είσαι καλά Leviathan !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!! Να σαι καλά! Θα τα λέμε, αμέ! Καλό βράδυ εύχομαι!!

      Διαγραφή
  13. Υπέροχο!!!Κάθε φορά που διαβάζω ενα κομμάτι της ιστορίας σου ανυπομονώ ακόμα πιο πολύ για τη συνέχεια!!!Να είσαι καλά και να περνάς τέλεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Σπυριδούλα!!! Να σαι καλά!! Και συ να περνάς ακόμη καλύτερα!! :)

      Διαγραφή
  14. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν μπορείται να επισκεφτείται το μπλογκ μου! Είναι πρόσφατο και δεν έχω κάνει πολλές αναρτήσεις...Ελπίζω να σας αρέσει!

    http://busyweekend.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την έκανα κιόλας τη βόλτα μου από τα μέρη σου :) Μας άρεσε αμέ! :) Καλή αρχή εύχομαι!!

      Διαγραφή
  15. Καλε μηπως παρασταματησε ο χρονος εδω;;; ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ!
    Ο ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ
    Ο ΛΕΒΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σίγουρο είναι πως με έκανες και γέλασα! :) Το ξέρω πως έχω αργήσει πολύ. Δε βρίσκω χρόνο δυστυχώς. Θα προσπαθήσω να το ολοκληρώσω όσο πιο σύντομα μπορώ! Να σαι καλά! Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  16. Είχα καιρό να μπω και τα δύο τελευταία κομμάτια τα διάβασα μονορούφι!
    Γίνεται όλο και καλύτερο, γείτονα!!!! Μπράβο!!!!!
    Καλή συνέχεια!!!!!! Φιλιά και καλησπέρες από την Δράμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γειτόνισσα!!! Χαίρομαι!! Η συνέχεια δεν αργεί!!! Φιλιά από τη Καβάλα και να σαι καλά! :))))))

      Διαγραφή
  17. πολύ ωραίο...πραγματικά περιμένω για το επόμενο!!
    καλό ξημέρωμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!! Το επόμενο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και έρχεται μέσα στις επόμενες μέρες! Καλό σου βράδυ!!! :))))

      Διαγραφή
  18. Συγγραφέα μου, δεν θέλω να σε αγχώσω... αλλά περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια!!!Μη σε πτοούν τα νέα μέτρα...εσύ την δουλειά σου!!Όλα θα πάνε καλά! Γράψε τα μαγικά σου, και ταξίδεψέ μας αλλού, χωρίς τα μέτρα!! Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή μου δε με άγχωσες καθόλου!! :))) Το επόμενο κομμάτι είναι έτοιμο και θα μπει μέχρι το βράδυ! Ποια μέτρα? Δύσκολα πολύ, δε λέω, αλλά εδώ δεν υπάρχουν μέτρα! Καλό μήνα αγαπητή μου!!! :))))

      Διαγραφή
  19. Καλέ μου φίλε, δεν έχω δυστυχώς τον χρόνο να απολαύσω τον ...συνονόματό μου σήμερα. Θα το κάνω με την ησυχία μου από την Παρασκευή. Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε σε ευχαριστώ πολύ!!! Χαίρομαι τόσο πολύ με το βιβλίο σου και σου εύχομαι καλή επιτυχία!!! Όσο για την ιστορία μου εδώ θα είναι! Και συ να είσαι ακόμη καλύτερα!!!! :))

      Διαγραφή