Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

13. Ένα Αντίο Πριν Το Τέλος

Λονδίνο...σήμερα...

Δύο μέρες είχαν κιόλας περάσει από τον τραγικό θάνατο της Έλενας στο εγκαταλελειμμένο σπίτι και ο Γκάμπριελ ακόμη δεν είχε εμφανιστεί. Ο Μάρκος δεν ήταν πια στο σπίτι του αλλά κρυμμένος στον σκοτεινό και σα μικρό ναό οικογενειακό τάφο που βρισκόταν στο κέντρο του τεράστιου νεκροταφείου του Λονδίνου. Καθόταν εκεί και απλά περίμενε τον παλιό του φίλο. Οι τύψεις των τόσων χρόνων δεν ήταν τίποτε μπροστά σε αυτές που ένιωθε τώρα. Πίστευε πως και οι δύο ήταν νεκροί και μετάνιωνε 15 χρόνια για τη δειλία του, για το ότι δε γύρισε, ότι δε προσπάθησε να βοηθήσει αφού είχε καταλάβει πως οι φίλοι του σταμάτησαν να τον ακολουθούν. Και τελικά ο Γκάμπριελ είχε επιζήσει. Τα είχε καταφέρει να βγει ζωντανός από την κόλαση και ας τα έβαλε μόνος του με τόσους άντρες της αστυνομίας. Αν και ο ίδιος ήταν εκεί το πιθανότερο και η Ελίζα να ζούσε, να γλύτωνε. Καθόταν σε μια γωνία αλλά όχι ολομόναχος. Ότι αγαπούσε, ότι νοιαζόταν κείτονταν στο πάτωμα δίπλα του. Είχε αφήσει το σώμα της Σάρα στην άκρη και κοντά του είχε ακουμπήσει το σώμα της συντρόφου του, της Έλενας. Δεν είχε σκοπό να πολεμήσει, να αντισταθεί. Ήταν αποφασισμένος να αφήσει τη τύχη του, τη ζωή του στα χέρια του δημιουργού του. Ήταν προετοιμασμένος για την επίθεση από κάποιον βρικόλακα. Είχε κάνει τα σχέδιά του, εξαιτίας του στημένου ατυχήματος στο θέατρο. Σε καμία όμως περίπτωση δε περίμενε αυτός ο βρικόλακας να είναι ο Γκάμπριελ. Τώρα τίποτε πλέον από όλα αυτά δεν είχε σημασία.

Το σκοτάδι έπεσε πυκνό εδώ και πολύ ώρα. Η ομίχλη έκανε την ατμόσφαιρα του νεκροταφείου ακόμη πιο ανατριχιαστική. Τη σιωπή διέλυσαν τα βαριά βήματα ενός άντρα πάνω στο γρασίδι. Βήματα που κατευθύνονταν προς τον τάφο. Ο Γκάμπριελ είχε αποφασίσει να κάνει αυτή τη τελευταία επίσκεψη που χρωστούσε στον άλλοτε προστατευόμενό του. Φυσικά και ήξερε που κρυβόταν ο Μάρκος. Χρόνια τώρα το να τον βρίσκει ήταν η μοναδική του έγνοια. Έφτασε μπροστά στην είσοδο του μικρού μαυσωλείου. Άπλωσε το δεξί του χέρι και ακούμπησε τα δάκτυλά του ακριβώς στο σημείο που ενώνονταν τα δύο μέρη της βαριάς μεταλλικής πόρτας. Και εκεί στάθηκε για λίγο, για μερικά δύσκολα δευτερόλεπτα. Η ώρα της τελικής εκδίκησης είχε φτάσει, στο πρόσωπό του όμως υπήρχε μια περίεργη μελαγχολία. Θα περίμενε κάνεις να δει ζωγραφισμένα σ' αυτό θυμό μαζί με χαρά και ικανοποίηση που ο στόχος χρόνων ήταν έτοιμος να επιτευχθεί με απόλυτη επιτυχία. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπήρχε. Άνοιξε τα μάτια του και έσπρωξε ελάχιστα τη πόρτα προς τα μέσα. Τα δύο φύλλα της πόρτας μετακινήθηκαν αργά και σταθερά. Ο Γκάμπριελ αμέσως είδε τον Μάρκο να κάθεται γεμάτος θλίψη στην άκρη του σχετικά μεγάλου δωματίου. Δεκάδες κεριά ήταν αναμμένα τριγύρω. Ταυτόχρονα είδε πως τα σώματα των δύο γυναικών ήταν εκεί και πρόσεξε πως ήταν φροντισμένα. Δεν έβλεπες πουθενά αίμα αλλά και τα σημάδια που μαρτυρούσαν το τι πέρασαν ήταν σχεδόν εξαφανισμένα. Ο Μάρκος είχε φροντίσει με τόση ευλάβεια την αγάπη του και τη φίλη της. Μέχρι και καθαρά φορέματα τις είχε φορέσει. Αυτό ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει γι' αυτές στο μακρύ ταξίδι που είχαν μπροστά τους.

Ο Μάρκος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον Γκάμπριελ με ανακούφιση...

"Επιτέλους ήρθες...Σε περίμενα δυο μέρες τώρα."

Ο Γκάμπριελ δεν απάντησε. Στη στιγμή βρέθηκε δίπλα στον Μάρκο, τον άρπαξε από τον ώμο και τον πέταξε στο πλάι. Ο Μάρκος έκανε να σηκωθεί αλλά δεν έδειξε σημάδια άμυνας, πόσο μάλλον ότι ετοιμάζεται για επίθεση. Ο Γκάμπριελ που πλέον ξεχείλιζε από οργή τον έπιασε από τον λαιμό, τον ανύψωσε και λες και ήταν το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο τον πέταξε στον εκ διαμέτρου απέναντι τοίχο περνώντας τον πάνω από το κεφάλι του. Πριν καν σωριαστεί στο έδαφος ήταν εκεί και τον περίμενε. Έχοντας ήδη αποκαλύψει τους κυνόδοντές του τον δάγκωσε με μανία στον λαιμό και τότε ξαφνικά σταμάτησε...

"Γιατί δεν αντιστέκεσαι; Εμπρός πολέμησέ με. Δε θέλω να είναι τόσο εύκολο."

Ο Μάρκος που πλέον αιμορραγούσε, όσο φυσικά το επέτρεπε αυτό η φύση του βρικόλακα, με βαριά και σταθερή φωνή του είπε...

"Αυτό δε πρόκειται να γίνει...Κάνε το να τελειώνουμε. Είμαι έτοιμος να δεχθώ τη τιμωρία μου."

Ο Γκάμπριελ τραβήχτηκε πίσω...

"Μη το κάνεις αυτό. Νομίζεις πως μετά από 15 χρόνια θα το παίξεις μετανιωμένος και θα σε λυπηθώ;"

"Το αν μετάνιωσα που δε γύρισα εκείνο το βράδυ το ξέρω μόνο εγώ. Έπρεπε να επιστρέψω μόλις κατάλαβα ότι δε με ακολουθούσατε. Δείλιασα, αυτή είναι η αλήθεια. Φοβήθηκα, φέρθηκα λες και ήμουν ένας απλός θνητός. 15 χρόνια κλείστηκα στον εαυτό μου, απομονώθηκα. Η σκέψη μου έμεινε κολλημένη στο ότι ο αδερφός μου και η αγαπημένη του χάθηκαν και είχα μερίδιο σ' αυτό. Το τελευταίο καιρό αποφάσισα λίγο να ανοιχτώ, να ξεφύγω από τη μοναξιά. Η Έλενα βοήθησε πολύ στην αλλαγή αυτή."

"Σταμάτα!"...του φώναξε ο Γκάμπριελ.

"Την αλήθεια σου λέει"...είπε μια γυναικεία φωνή. Αμέσως και οι δύο γύρισαν να κοιτάξουν προς το μέρος της. Ήταν η Έλενα, πιο όμορφη από ποτέ μέσα στο λευκό και λιτό φόρεμα που της έβαλε ο σύντροφός της. Ο Μάρκος βέβαια το ήξερε αυτό. Περίμενε δύο μέρες για να τη δει να σηκώνεται.

Ο Γκάμπριελ, έκπληκτος, το μόνο που κατάφερε να πει ήταν...

"Πως είναι δυνατόν να ζεις;"

"Δεν είναι δύσκολο να σκεφτείς το πως. Νόμιζες ότι μετά από την επίθεση στο θέατρο θα καθόμασταν με σταυρωμένα χέρια; Σε περιμέναμε και κατά τη διάρκεια της αναμονής ο Μάρκος σχεδόν κάθε μέρα μου έδινε λίγο από το αίμα του. Όταν μου πήρες τη ζωή, είχα το αίμα του μέσα μου. Απλά δρομολόγησες τη μεταμόρφωσή μου. Μια μεταμόρφωση που την ήθελα αφού την απόφαση να ζήσω με τον Μάρκο την είχα πάρει εδώ και καιρό."

"Και τώρα τι περιμένεις από μένα;...τόσα χρόνια ζω για την εκδίκηση. Θέλω να χάσει ότι έχασα και εγώ."...είπε άγρια ο Γκάμπριελ. Ενώ το πρόσωπό του άρχισε παραδόξως να ηρεμεί, η Έλενα έπαιρνε και πάλι τον λόγο...

"Ο Μάρκος τιμωρούσε τον εαυτό του όλα αυτά τα χρόνια με το να γίνει απλώς ένας παρατηρητής της ζωής. Πέρα από τα βιβλία του δεν είχε ζωή. Ξέρω ότι θα έκανε τα πάντα για να διορθώσει το λάθος του. Εδώ που τα λέμε την Ελίζα δε τη σκότωσε ο Μάρκος. Οι άνθρωποι σας το έκαναν, όπως το έκαναν και σε μένα. Βλέπεις ο αδερφός μου ήταν βρικόλακας και εκείνη τη νύχτα τον είδα να γίνεται στάχτη μπροστά μου. Ξέρω τα πάντα για το βράδυ της σφαγής και για τη σχέση σας γενικότερα από την αρχή. Μόλις μου είπε ο Μάρκος ότι είναι βρικόλακας μοιράστηκε μαζί μου και την αιτία της μοναξιάς του. Ξέρεις όμως κάτι;...δεν άφησε τον θυμό του για την ανθρωπότητα να τον μεταμορφώσει για δεύτερη φορά στη ζωή του, αυτή τη φορά σε πραγματικό τέρας, όπως δηλαδή ακριβώς σαν είδαν οι περισσότεροι θνητοί."

Τότε ο Μάρκος τη διέκοψε...

"Έλενα φτάνει...Οι άνθρωποι έκαναν ότι θεώρησαν σωστό και εγώ δε προσπάθησα καν να αγωνιστώ για τον άνθρωπο που θεωρούσα αδερφό μου."...και γυρνώντας προς τον Γκάμπριελ, ένιωσε τις αντοχές του να τον εγκαταλείπουν, έπεσε στα γόνατα και συνέχισε..."Μακάρι να έβρισκες τη δύναμη να με συγχωρέσεις. Εγώ στη θέση σου δε ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Μόνο μη πειράξεις ξανά την Έλενα, σε παρακαλώ. Εγώ είμαι έτοιμος για το τέλος."

Η Έλενα, βρικόλακας πια, μέσα σε μια στιγμή βρέθηκε στο πλευρό του Μάρκου. Τα μάτια και των δύο ήταν καρφωμένα στον Γκάμπριελ που είχε πλέον βουρκώσει και ήταν έτοιμος για τη τελευταία πράξη.

Κοίταξε γύρω του. Τα κεριά είχαν σχεδόν λιώσει. Η ώρα είχε περάσει, κόντευε να ξημερώσει. Τους κοίταξε και τους δύο και άρχισε με αργά και σταθερά βήματα να τους πλησιάζει...

"Τόσα χρόνια σε παρακολουθούσα. Παρατηρούσα τη κάθε σου κίνηση, διάβαζα τα βιβλία σου, εκνευριζόμουν με την επιτυχία τους και περίμενα...Περίμενα, περίμενα και ξαφνικά έκανες τη λάθος κίνηση. Γνώρισες την Έλενα. Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Το μίσος φούντωσε μέσα μου. Η εκδίκησή μου επιτέλους θα έφτανε στο τέλος."...ένα δάκρυ έτρεξε στο μάγουλό του καθώς μιλούσε..."Ήσουν φίλος μου...σου έσωσα τη ζωή...σου έδωσα νέα ζωή...σε κατεύθυνα για να μη χάσεις την ανθρωπιά σου...και τελικά την έχασα εγώ..."

Ο Μάρκος έκανε μερικά βήματα προς το μέρος του και του είπε..."Δεν είναι αργά για να τη ξαναβρείς."

"Είναι πάρα πολύ αργά"

Γύρισε και κοίταξε το σώμα της Σάρα. Το πρόσωπό του σκοτείνιασε. Πήγε δίπλα της. Η Έλενα προσπάθησε να τον σταματήσει χωρίς όμως τελικά να χρειαστεί.

"Δε πρόκειται να τη πειράξω. Και να θέλω δε μπορώ να της κάνω και άλλο κακό."

Η Έλενα πλέον κρατούσε το χέρι του Μάρκου. Δεν ήξερε τι θα κάνει ο Γκάμπριελ αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει ανυπεράσπιστο τον αγαπημένο της ή τον εαυτό της, ακόμη και αν ο Μάρκος είχε παραιτηθεί. Συνέχισαν να τον ακούνε...

"Μου λείπει...η αγκαλιά της, τα φιλιά της, η μυρωδιά της, τα χάδια της...Η Ελίζα ήταν ο άνθρωπός μου. Νόμιζα πως θα κρατούσε για πάντα. Και ήρθε εκείνη η νύχτα και τα έχασα όλα. Την Ελίζα, την πίστη μου στην ανθρωπότητα, τα συναισθήματά μου, εσένα. Έψαχνα να βρω κάποιον να του ρίξω το φταίξιμο, κάποιον να του φορτώσω την ευθύνη για τη κατάρρευση του κόσμου μου. Και βρήκα εσένα και κατόπιν τους θνητούς."

Ο Μάρκος έντονα συγκινημένος έβαλε το χέρι του στον ώμο του δημιουργού του. Ήξερε πως δε θα του έκανε κακό πια.

"Και σε μένα λείπει η Ελίζα, όπως μου έλειπες και εσύ αφού νόμιζα πως σε είχα χάσει. Τώρα όμως είσαι εδώ. Μπορούμε να τα αφήσουμε όλα πίσω μας. Να μείνουμε εδώ μιας και ξημέρωσε και μόλις βραδιάσει να φύγουμε και οι τρεις μας. Να κάνουνε μια νέα αρχή, να είμαστε περίπου όπως παλιά. Συχγώρεσέ με φίλε μου. Λυπάμαι πολύ για ότι έγινε..."

"Νομίζω πως σε έχω συγχωρέσει εδώ και μερικά χρόνια. Μόνο που τη δίψα για αίμα δε μπορούσα να τη κάνω στην άκρη. Ζούσα μόνο για την εκδίκηση και δε μπορούσα να δω τίποτε πέρα από αυτό. Τί αρχή μπορεί να υπάρξει για μένα; Αν κοιτάξω πίσω μου βλέπω αίμα και δεκάδες πτώματα ανθρώπων που δε μου έκαναν τίποτε, απλά είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο μου. Επέτρεψα στον εαυτό μου να γίνει ένα τέρας. Έλενα είσαι τυχερή που τον βρήκες. Είστε και οι δύο τυχεροί. Νομίζω πως σας ζηλεύω. Τελικά άξιζε η αναμονή, νιώθω πραγματικά ήρεμος. Μου έλειπε αυτό."

Στάθηκε στο κέντρο του τάφου. Την απόφασή του την είχε πάρει. Απομακρύνθηκε λίγο ακόμη, σκούπισε τα μάτια του από τα δάκρυα που έτρεχαν και γύρισε προς το ζευγάρι...

"Η Ελίζα με περιμένει...Καλύτερα να κρυφτείτε κάπου...Αντίο..."

Αμέσως τράβηξε και με τα δυο του χέρια τα φύλλα της πόρτας και αυτά άνοιξαν απότομα. Ο ήλιος που είχε αρχίσει να ανεβαίνει στον ουρανό στεκόταν απέναντι, δυνατός, φονικός. Ο Μάρκος φώναξε..."Γκάμπριελ μη το κάνεις σε παρακαλώ"...την ίδια στιγμή που άρπαζε την Έλενα για να την πάει πίσω από τον μαρμάρινο τάφο των γονιών του. Οι ακτίνες του ήλιου είχαν κιόλας πλημμυρίσει τον χώρο με φως και διαπέρασαν το σώμα του Γκάμπριελ. Άρχισε να καίγεται, πρώτα στα χέρια και στη συνέχεια παντού. Δε φώναξε από τον πόνο, είχε κλείσει τα μάτια του, είχε την εικόνα της Ελίζας στο μυαλό του και ήταν σαν ο πόνος να μη τον ενδιέφερε, να μη τον άγγιζε, ίσως να μη τον ένιωθε καθόλου. Μέσα σε δευτερόλεπτα είχε μείνει μόνο η στάχτη. Και μετά...σιωπή...

22 σχόλια:

  1. Ωωωωω, να φανταστώ ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΙΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΙ ΘΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ... ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΙΩΠΗ .ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Αθηνά...
    ta "ousiastika" gegonota teleiosan...emeine enas mikros epilogos...kiss! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Nάσια
    meta apo ti siopi erxetai to telos...opos eipa enas mikros epilogos emeine...de 8a argiso...poli kali sou evdomada!!! polla filiaaa! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η καθαρση! Πολυ ομορφο για ακομα μια φορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. λοιπον, το εχω αρχισει απο την αρχη οπως υποσχεθηκα, (κατι εχω παθει με βρικολακες τελευταια, η αδερφη μου με εχει ρημαξει στο τουαιλαιτ-καποτε την μισουσα-)και παραλληλα διαβαζω κ τα τελευταια.ασε χαμος!ειναι υπεροχο!
    -αμα τα λεω εγω να το εκδωωωωσεις- φιλακιαα πολλα κ καλα εξ-μασ!:**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @BUTTERFLY
    opos to eipes...ka8arsi...na sai kala!! filiaaaaa! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ήλι
    xairomai!!! ego pali apo mikros eixa mania me tous vrikolakes!! :) se euxaristo poli!!! na sai kala!!! polla filiaaa kai kala Xristougenna me igeia!! :) kai xaraaaaa! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ε λοιπόν δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο! Ξέρεις να γράφεις πολύ καλά καλέ μου και μπράβο! Σπουδαία ανατροπή για το τέλος που έρχεται!!
    Σε φιλώ, Καλά Χριστούγεννα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΩΩΩ φοβερή εξέλιξη!!!!
    Πολύ καλό!!!!
    Φιλιά, γείτονα!!! Καλά Χριστούγεννα και πάλι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Sweet truth!
    se euxaristo poli gia ta kala sou logia...me kanoun na exo akomi pio megali orexi gia grapsimo...oloi sas fisika! to finale to eixa skeftei diaforetika (auto einai to finale an exaireso ton epilogo pou erxetai)...polla polla filia kai kala Xristougenna me igeia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @stavroulazerva
    na sai kala geitonissa! se euxaristoooo! :) polla filia kai pali kala na peraseis! kala Xristougenna! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πέρασα να αφήσω τις ευχές μου για το νεο έτος. Με την πρώτη ευκαιρία θα έρθω να διαβάσω και την ιστορία σου.
    Χρόνια πολλά! Καλή χρονιά! και καλές γραφές! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή Χρονιά και καλή εξέλιξη!!!! Φιλιά πολλά, γείτονα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πρώτη μου επίσκεψη και συνειδητοποιώ ότι η ιστορία ξεκινάει από πολύ πριν...
    Γι' αυτό δεν θα διαβάσω αυτό το ποστ. Όχι πριν διαβάσω τα προηγούμενα. :)

    Καλή Χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση και του 13ου μέρους (μονοκοπανιά τα διάβασα όλα). :)
    Μου αρέσει πολύ η ιστορία σου.
    Ενδιαφέρουσα η πλοκή, ρέει και διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Θα ήταν ενδιαφέρον αν η ανθρωπότητα άρχιζε να αποδέχεται πλάσματα όπως οι βρυκόλακες.
    Άλλωστε, αν αυτοί επέλεγαν να τρέφονται με αίμα ζώων και όχι ανθρώπων, οι ανάγκες τους θα μπορούσαν άνετα να καλυφθούν από τα σφαγμένα - από το χέρι της ανθρωπότητας - ζώα. Αυτοί δεν θα χρειαζόταν να κάνουν ούτε έναν φόνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Evanescence
    kali xronia me igeia kai xara!! :) na sai kala!! opote 8es na er8eis! tora malista bike kai o epilogos! :) filiaaa! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @stavroulazerva
    se euxaristo poli geitonissa!!! kali xroniaaaaa! polla polla filia! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Lilith
    na sai kala!! xairomai pou sarese!! :) den itan kai poli megali :) alloste eixa xekinisei me tin idea ton mikron autotelon keimenon...meta skeftika kateu8eian ti sinexeia kai eipa 8a to proxoriso! :) 8a itan endiaferon i an8ropotita na apodex8ei ti diaforetikotita genikotera :) sosti i skepsi sou! se euxaristo poli!! simera bike kai o mikros epilogos tis istorias tou markou! :) filiaa!

    ΑπάντησηΔιαγραφή