Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

11. Άγγελος Θανάτου

Ανέβηκε τη σκάλα γρήγορα αφού δεν ήθελε να αφήνει την Έλενα αρκετή ώρα μόνη της. Είχε λείψει μόνο για δεκαπέντε λεπτά καθώς το εστιατόριο από το οποίο πήρε φαγητό για την αγαπημένη του ήταν πολύ κοντά. Πλησιάζοντας στον όροφο που ήταν το διαμέρισμά του διαισθάνθηκε μια ξένη παρουσία. Κάτι ανάλογο είχε νιώσει και στο θέατρο τη βραδιά του κονσέρτου. Αμέσως άφησε κάτω τις σακούλες με το γεύμα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκε μπροστά στην εξώπορτα. Ήταν ανοιχτή. Ενστικτωδώς οι κυνόδοντές του πετάχτηκαν προς τα έξω. Έσπρωξε την πόρτα απότομα, άνοιξε το φως και είδε πως παντού υπήρχαν κηλίδες αίματος. Φώναξε την Έλενα αλλά απάντηση δεν ήρθε καμία. Έκανε να τρέξει προς τη κρεβατοκάμαρα όταν το βλέμμα του καρφώθηκε σε ένα σημείωμα πάνω στο τραπέζι. Το πήρε στα χέρια του, το ξεδίπλωσε βιαστικά και διάβασε με αγωνία και περιέργεια το περιεχόμενό του...

"Η Έλενα δε θα μπορέσει να δειπνήσει μαζί σου απόψε. Μη μου στεναχωριέσαι όμως γιατί σου άφησα μια αντικαταστάτρια. Θα μας βρεις στο εγκαταλελειμμένο σπίτι δύο τετράγωνα πιο κάτω από το στέκι σας. Μην αργείς. Ο χρόνος κυλάει και φαντάζομαι θέλεις να τη προλάβεις ζωντανή.

Ο δημιουργός σου,
Γκάμπριελ"


Πάγωσε για κανένα λεπτό, μόνο έκπληξη και θυμό έβλεπες στο πρόσωπό του και συνέχισε να κοιτά το σημείωμα.

"Είναι ζωντανός; Πώς είναι δυνατόν; Γιατί θέλει να κάνει κακό στην Έλενα και γιατί ήταν εξαφανισμένος όλα αυτά τα χρόνια;"

Αυτά τα ερωτήματα γεννήθηκαν κατευθείαν στο μυαλό του και ταυτόχρονα σκέφτηκε την αντικαταστάτρια που του έγραφε. Άφησε το σημείωμα και με αστραπιαίες κινήσεις που ανθρώπινο μάτι θα δυσκολευόταν να ακολουθήσει πήγε στη κρεβατοκάμαρα. Το δωμάτιο ήταν μισοφωτισμένο όμως ο Μάρκος χωρίς καμία απολύτως δυσκολία είδε το σώμα μιας κοπέλας να είναι ξαπλωμένο μπρούμυτα στο μεγάλο κρεβάτι και προς στιγμήν σκέφτηκε μήπως είναι η Έλενα, μήπως στο σημείωμα του έλεγε ψέματα. Πλησίασε και διαπίστωσε πως όντως δεν ήταν η Έλενα. Γύρισε το σώμα της άτυχης κοπέλας και κατάλαβε πως δεν υπήρχε κανένα ίχνος ζωής. Παντού έβλεπε αίμα και κάτω από αυτό το δέρμα της ήταν κατάχλομο. Της είχε αφαιρέσει μέχρι και τη τελευταία σταγόνα αίματος και όπως του έδειχνε η εμπειρία του το είχε κάνει εκεί στο δωμάτιο. Το πρόσωπό της δε φαινόταν αφού τα μακριά μαλλιά της το κάλυπταν. Με το χέρι του τα τράβηξε στην άκρη και έντρομος είδε πως η κοπέλα ήταν η Σάρα, η κολλητή της Έλενας από τα παλιά που το τελευταίο καιρό είχε ξαναβρεθεί μαζί της. Μάλιστα την είχε γνωρίσει και ο ίδιος μιας και η Σάρα γνώριζε την αλήθεια για τον ίδιο, όπως γνώριζε και παλιότερα για τον Άντονι, τον αδερφό της Έλενας. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Τη Σάρα τη συμπαθούσε τόσο πολύ. Ήταν γλυκός άνθρωπος και πραγματική φίλη. Τέτοια τύχη δε της άξιζε σε καμία περίπτωση. Της έκλεισε τα μάτια που ήταν ακόμη ανοιχτά και τη σκέπασε με ένα καθαρό σεντόνι. Έσβησε όλα τα φώτα, κλείδωσε πόρτες και παράθυρα, άφησε για αργότερα το τι θα έκανε με το σώμα της Σάρα αφού το κακό είχε γίνει πλέον και σκέφτηκε πόσο καλά σχεδιασμένα πρέπει να τα έχει όλα ο Γκάμπριελ. Σίγουρα τους παρακολουθούσε στενά και υπομονετικά καθώς έλειψε μόλις για ένα τέταρτο της ώρας. Έκλεισε δυνατά τη πόρτα πίσω του και ξεκίνησε χωρίς δεύτερη σκέψη για το εγκαταλελειμμένο σπίτι.

Έφτασε στο σπίτι, ένα παλιό αρχοντικό και εισέβαλε με μεγάλη ταχύτητα διαλύοντας τη παλιά ξύλινη πόρτα. Ο εσωτερικός χώρος ήταν σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Χαραμάδες παντού, από τις οποίες έμπαινε το φως του φεγγαριού, σκισμένες κουρτίνες, λιγοστά σπασμένα έπιπλα, ρίζες δέντρων να διαπερνούν το πάτωμα. Σε μια σκοτεινή γωνία στεκόταν ο Γκάμπριελ ο οποίος κρατούσε την Έλενα από τον έναν της καρπό σφιχτά, χωρίς να της αφήνει περιθώρια να τρέξει κοντά στον Μάρκο.

Ο Γκάμπριελ έκανε ένα βήμα προς τα μπρος που ήταν όμως αρκετό για το φως του φεγγαριού να αποκαλύψει την ουλή του προσώπου του. Ο Μάρκος την πρόσεξε και δε του ήταν καθόλου δύσκολο να καταλάβει πως την απέκτησε. Τότε ακούστηκε η βραχνή φωνή του Γκάμπριελ...

"Δε σε βλέπω Μάρκο και πολύ χαρούμενο που με βλέπεις μετά από τόσα χρόνια."

"Μου φαίνεται απίστευτο το γεγονός ότι είσαι ζωντανός. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν χαρούμενος που σε βλέπω. Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Τι σου κάναμε; Τι σου έφταιξε η Σάρα;"

Πριν προλάβει να απαντήσει, η Έλενα κλαίγοντας τον πρόλαβε λέγοντας...

"Μάρκο...κτύπησε το κουδούνι με το που έφυγες σχεδόν και είδα τη Σάρα από το ματάκι. Δε πρόλαβα να ανοίξω και έσπρωξε τη πόρτα με δύναμη ρίχνοντας τη Σάρα επάνω μου. Χωρίς να πει λέξη μας έσυρε στη κρεβατοκάμαρα όπου τη σκότωσε μπροστά στα μάτια μου με τα δόντια του."

Τα δάκρυα δεν έλεγαν να σταματήσουν να τρέχουν στο πρόσωπό της...

"Σου έγραψε το σημείωμα και με πήρε και ήρθαμε εδώ."

Και αμέσως συνέχισε ο Γκάμπριελ...
"Τι συγκινητικό. Ξέρεις να τα λες όμως ωραία."

Εκείνη τη στιγμή και πριν καλά καλά ολοκληρώσει τη φράση του δάγκωσε τον λαιμό της Έλενας στρίβοντας απότομα τον αυχένα της. Ο Μάρκος βγάζοντας μια απεγνωσμένη κραυγή βρέθηκε δίπλα τους και προσπάθησε να τον σταματήσει όμως ο Γκάμπριελ με το χέρι του τον πέταξε στον απέναντι τοίχο. Ήταν μεγαλύτερος από τον Μάρκο στην ηλικία κατά περίπου 170 χρόνια και γι' αυτό και ήταν πολύ πιο δυνατός αλλά και ταχύτερος. Άφησε το άψυχο σώμα της Έλενας να σωριαστεί στο έδαφος και άρπαξε τον Μάρκο με τα δυο του χέρια. Τον σήκωσε από το έδαφος, τον κόλλησε στον τοίχο, τον κράτησε ακινητοποιημένο, πλησίασε στο αυτί του και του είπε...

"Με ρώτησες το γιατί...Κάνε μια προσπάθεια...Δεν είναι δύσκολο να το σκεφτείς...Με πρόδωσες, με άφησες, έχασα ότι αγαπούσα περισσότερο και όλα αυτά ενώ σου έδωσα ζωή. Με έκανες αυτό που είμαι σήμερα. Να είμαι ένας άγγελος του Θανάτου, να θέλω μόνο εκδίκηση, να σκέφτομαι μόνο το αίμα."

"Ε τότε γιατί δε με σκοτώνεις;"...του είπε έχοντας τα μάτια του κολλημένα επάνω στην Έλενα..."Τι περιμένεις;"

"Όχι ακόμη. Τόσα χρόνια περίμενα. Θέλω να νιώσεις πρώτα τον πόνο, την οργή, την απώλεια...Φύγε, όμως να με περιμένεις γιατί θα έρθω για σένα όπου και αν κρυφτείς για να πάρω πίσω τη ζωή που σου χάρισα."

Τον άφησε κάτω και χάθηκε ξανά στη σκοτεινή του γωνία. Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο ο Μάρκος πήγε δίπλα στην Έλενα, τη πήρε και την έσφιξε στην αγκαλιά του για μερικές στιγμές και τον ρώτησε...

"Να πάρω το σώμα της μαζί μου; Δε θέλω να την αφήσω έτσι εδώ."

"Πάρ' το και φύγε."

Τη σήκωσε προσεκτικά και με τα δυο του χέρια, του είπε πως του υπόσχεται ότι θα τον περιμένει και χάθηκε μέσα στη νύχτα. Αυτή ήταν μια υπόσχεση που δεν είχε σκοπό να αθετήσει σε καμία περίπτωση. Αν και μπερδεμένος αφού δε περίμενε ο βρικόλακας του "ατυχήματος" να είναι ο Γκάμπριελ, πραγματικά ανυπομονούσε να έρθει η ώρα της συνάντησης. Ήθελε το τέλος να έρθει το συντομότερο δυνατό.

16 σχόλια:

  1. Το αίμα ξεδιψά με αίμα...

    μα..

    είναι κάποιοι Άνθρωποι που όσο κι αν σε έχουν πονέσει, δε σου κάνει Καρδιά να τους εκδικηθείς όσο κι αν αφρίζει ο Δαίμονας μέσα σου..

    Είναι Άνθρωποι που μέσα τους κατοικοΕδρεύει ο Αγγελος αυτοΠροσωπως...

    Σε φιλω..

    http://www.youtube.com/watch?v=JILPiwXQ-2Q

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε συ Λεβι! Απιστευτα δυνατο! Να το δωσεις για σεναριο και ΔΕΝ κανω πλακα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πω πω... τι κρίμα... πάει η αγάπη από την ζωή του Μάρκου.
    Τώρα τι έχει συνέχεια;!
    Μην αργείς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @~reflection~
    Έτσι είναι όπως τα λες! Στην ιστορία ο Γκάμπριελ ωστόσο δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία...μάλλον είναι της πρώτης...Υπομονή μέχρι το επόμενο κομμάτι που θα δεις τι και ποιος είναι πιο αναλυτικά...πολλά φιλιά και σε ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο κομμάτι που μου έστειλες! Καλό Σαββατοκύριακο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @BUTTERFLY
    Να σαι καλά! Χαίρομαι που σου άρεσε! να το δώσω αλλά που;......χεχε :) φιλιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Sweet truth!
    Πάει...πάει η αγάπη...στο επόμενο θα δεις τι γίνεται...υπομονή...δε θα αργήσει :) kiss!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τώρα για να καταλάβω, επειδή δεν ξέρω από συναισθήματα βρικολάκων, ο Γκάμπριελ υπήρξε ερωτευμένος με τον Μάρκο;
    Ή ήταν απλά φίλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Αθηνά...
    :) oxi itan filoi...se berdepse to "Με πρόδωσες, με άφησες, έχασα ότι αγαπούσα περισσότερο και όλα αυτά ενώ σου έδωσα ζωή"...kamia sxesi :) analitika to ti egine 8a ma8eis sto epomeno :) filiaaaa!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Leviathan
    Ε, καλά, και εραστές να ήταν δεν θα με χάλαγε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Αθηνά...
    e na po pos 8a me xalage kai emena psemata 8a itan :) :) apla exarxis ton skeftika ton Marko str8 :) :) filiaaaa!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δηλαδή τώρα πέθανε η Έλενα;

    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΛΕΒΙ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΕΥΧΗ ...ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΟ ΜΑΛΑΚΩΝΕΙΣ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΓΕΝΙΚΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΘΡΙΛΕΡ.ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΒΓΑΖΕΙ ΜΙΑ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.ΓΙΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΔΩ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ.ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΣΟΥ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΘΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩ ΚΑΤΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΟΜΩΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ.ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Evanescence
    Yes o Gabriel ti skotose me sinoptikes diadikasies...kali evdomada! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Nάσια
    Na sai kala! me kaneis kai xairomai! i istoria einai tromou alla tautoxrona einai mia istoria agapis...an petixa mia isoropia anamesa sauta ta 2 akomi kalitera...8a i8ela i istoria na exei mia kaliteri tixi an kai de xero pos 8a borousa na "kinigiso" kati tetoio...poli kali sou evdomada kai polla filiaaa! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συνεχίζεις ακάθεκτος, με έμπνευση και υπομονή......καλή Κυριακή φίλε Λεβ ;-)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @irinivergopoulou
    nai ameee! na sai kala!! to vradi erxetai kai i sinexeia! :) kali evdomada me to kalo apo aurio! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή